خیام

خیام

رباعی شمارهٔ ۱۱۰

۱

وقت سحر است خیز ای طرفه پسر

پر بادهٔ لعل کن بلورین ساغر

۲

کاین یکدم عاریت در این کنج فنا

بسیار بجویی و نیابی دیگر

تصاویر و صوت

نسخهٔ چاپی و مصور رباعیات خیام - تصحیح فروغی، تصاویر محمد تجویدی، خط جواد شریفی - امیرکبیر - ۱۳۵۴ » تصویر 57
داوود ملک زاده :
زهرا بهمنی :
نازنین بازیان :
علی قلندری :

نظرات

user_image
فرهاد
۱۳۸۹/۰۹/۱۵ - ۰۳:۴۷:۳۷
کنج (konj) فنا درست میباشد، نه گنج فنا. لطفا تصحیح نمایید.
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.
user_image
محمد
۱۳۹۶/۱۲/۱۰ - ۱۲:۴۷:۴۸
همان گنج درست بنظر می اید. کنج با فضا و گنج که همان جوانی و عمر ان " پسر". که ممکنه معشوق و یا پر شر و شور و یا حقه باز است که مانند گنج فانی است.
user_image
بهرام مشهور
۱۳۹۸/۰۵/۲۲ - ۱۵:۱۷:۲۴
این شعر از خیام نیست
user_image
بهرام مشهور
۱۳۹۸/۰۶/۳۰ - ۱۶:۲۹:۲۲
شعری که از خیام است چنین است :وقت سحر است خیز ای مایه ناز نرم نرمک باده خور و چنگ نوازکانها که بجایند نپایند دگروانها که شدند ، کس نمی اید باز
user_image
حبیب شاکر
۱۴۰۲/۰۲/۰۸ - ۰۲:۴۰:۰۶
سلام بر یاران همدل  ما وصله نا جور در این دنیاییم  همچون دری اندر صدفی تنهاییم  مرغیم و نخورده دانه اندر دامیم  محروم  به یک لغزشی از باباییم  باتشکر از همه دوستان