خیام

رباعی شمارهٔ ۱۲۰

۱

با سرو قدی تازه‌تر از خرمن گل

از دست منه جام می و دامن گل

۲

زان پیش که ناگه شود از باد اجل

پیراهن عمر ما چو پیراهن گل

تصاویر و صوت

عکس

صوت

داوود ملک زاده :

زهرا بهمنی :

نازنین بازیان :

علی قلندری :

نظرات

میلاد

۱۳۸۹/۰۸/۲۵ - ۰۵:۱۹:۲۴

بـا سـر و قـدی تـازه تـر از خــرمــن گـل از دسـت مـده جــام مـی و دامـن گــلزان پــیـش کـه نــاگـه شـود از بـاد اجـل پــیـراهـن عـمـر تــو چـو پــیراهن گــل

بهرام مشهور

۱۳۹۴/۰۲/۰۷ - ۱۵:۵۱:۳۲

از میلاد متشکرم که درست تصحیح کرده است

بهرام مشهور

۱۳۹۴/۰۹/۰۱ - ۰۵:۰۵:۰۸

البته در نسخه ای که ادوارد فیتزجرالد از آن بهره برده این رباعی چنین آمده :با دلبرکی تازه تر از خرمن گلاز دست مده جام می و خرمن گلزان پیشترک که گردد از باد اجلپیراهن عمر ما چو پیراهن گل

مهرداد پارسا

۱۳۹۷/۰۹/۱۹ - ۰۳:۳۳:۱۶

در ادبیات کلاسیک شکفتن گلبرگ های عنچه را به «جامه دَری» تشبیه می کردند و آن را همچون صاحب جامه ای «چاک چاک» می دانستند. اینجا هم منظور از اینکه پیراهن عمر ما همچون پیراهن گل بشود همین است؛ یعنی چاک چاک و از بین رفته.

مازیار پارسا

۱۴۰۰/۰۸/۱۴ - ۱۵:۰۲:۳۷

خوانش و دکلمه رباعیات خیام با صدای بسیار زیبای کیکاووس یاکیده در ویدئوی یوتیوب زیر: پیوند به وبگاه بیرونی

حبیب شاکر

۱۴۰۲/۰۳/۱۰ - ۱۵:۰۲:۱۰

سلام بر دوستان بزرگوار  شادی می و گلرخ و گل،هست به لب  کآنرا نبود دوام در غصه و تب  شادی چو بود ز شادی همنوعان  پیوسته کند جان و دلت غرق طرب  سپاس از دوستان

نمایش بیشتر