شما اینجا هستید :
خیام

خیام

رباعی شمارهٔ ۱۲۳

۱

برخیز ز خواب تا شرابی بخوریم

زان پیش که از زمانه تابی بخوریم

۲

کاین چرخ ستیزه‌روی ناگه روزی

چندان ندهد زمان که آبی بخوریم

تصاویر و صوت

نسخهٔ چاپی و مصور رباعیات خیام - تصحیح فروغی، تصاویر محمد تجویدی، خط جواد شریفی - امیرکبیر - ۱۳۵۴ » تصویر 60
داوود ملک زاده :
زهرا بهمنی :
نازنین بازیان :
علی قلندری :

نظرات

user_image
رضا.ب
۱۳۹۱/۰۱/۱۴ - ۲۳:۵۷:۰۹
به نظر من منظور خیام در این شعر این است که انسان باید از خواب غفلت بیدار شود،چون زمان مرگ انسان ها مشخص نیست و انسان ها بعد از مرگ حصرت فرصت های از دست رفته را میخورند
user_image
رضا.ب
۱۳۹۱/۰۱/۱۴ - ۲۳:۵۷:۳۷
به نظر من منظور خیام در این شعر این است که انسان باید از خواب غفلت بیدار شود،چون زمان مرگ انسان ها مشخص نیست و انسان ها بعد از مرگ حسرت فرصت های از دست رفته را میخورند
user_image
شاپورنصیری
۱۳۹۲/۰۳/۲۸ - ۱۵:۱۳:۲۸
درون مایه همه اثرهای خیام شرابه
user_image
شکوه
۱۳۹۲/۰۳/۲۸ - ۱۵:۴۰:۳۱
جناب نصیری عزیز درون مایه یا مضمون کاملا با موضوع یا تم متفاوت است .درون مایه میشود گفت اصل درونی چیزیست و مضمون هم یعنی در میان گرفته ودر یک اثر یعنی فکر و خطی که در خلال آن اثر دیده میشود و صحنه های مختلف را به هم پیوند میدهد ولی موضوع یک فکر کلی است
user_image
شکوه
۱۳۹۲/۰۳/۲۸ - ۱۵:۴۱:۰۲
در اینجا موضوع شراب است نه درون مایه
user_image
بهرام مشهور
۱۳۹۴/۰۹/۰۱ - ۰۵:۱۴:۵۹
با جناب رضا.ب موافقم که نوشته اند منظور خیّام در این بیت ، از خواب ، خواب غفلت است
user_image
روفیا
۱۳۹۴/۰۹/۰۱ - ۰۵:۲۶:۴۷
و شراب نیز شراب هشیاری ست :باده ای هشیار سازد باده ای خواب آورد
user_image
نیما
۱۳۹۵/۱۱/۱۱ - ۱۳:۴۴:۱۳
به نظر من اینجا منظورش اینه که شب از محل خوابت پاشو که شبا فقط شراب میدن شراب هوشیاری زیاد به نظرم درست نباشه شراب مست میکنه
user_image
ساکت
۱۳۹۸/۰۶/۱۳ - ۲۳:۳۰:۴۱
این رباعی مانند بسیاری دیگر از رباعیات خیام به ارزش عمر اشاره کرده است و ما را دعوت میکند تا این فرصت کوتاه را به شادی بگذرانیم. شراب در مصرع اول اگر همان آب انگور نباشد کنایه از هر کاری است که با انجام دادن آن احساس سرخوشی و سبکبار شدن به انسان دست میدهد. از معانی تاب (در مصرع دوم) چین و شکن و پیچ و تاب خوردن است که در این صورت معنی بیت اول میتواند چنین باشد: از خواب برخیز و پیش از آن که زمانه تو را خمیده کند شرابی بنوش. یکی از معانی چرخ (در مصرع سوم) نیز زمانه و روزگار است که ستیز و دشمنی با ما وصف اوست. پس اکنون که ستیز و دشمنی چرخ را با خود دانستی، پیش از آن که به اندازه نوشیدن یک جرعه آب تو را مهلت ندهد برخیز و وقت خود را صرف کاری کن که از انجام دادن آن سرخوش و سبکبار شوی.
user_image
ساکت
۱۳۹۸/۰۹/۲۳ - ۰۳:۰۲:۲۷
لطفا از کانال تلگرامی من با عنوان همراه با خیام دیدن فرمایید به آدرس:پیوند به وبگاه بیرونی
user_image
احمد نیکو
۱۳۹۸/۱۲/۱۳ - ۱۰:۰۵:۱۲
برخیز بتا بیا ز بهر دل ماحل کن به جمال خویشتن مشکل مایک کوزه شراب تا بهم نوش کنیم زان پیش که کوزه ها کنند از گل ما
user_image
احمد نیکو
۱۳۹۹/۰۳/۲۴ - ۱۵:۱۰:۳۹
زان پیش که از زمانه تابی بخوریمبا یکدگر امروز شرابی بخوریمکاین چرخ فلک به گاهِ رفتن ما راچندان ندهد امان که آبی بخوریم
user_image
احسان
۱۳۹۹/۰۹/۱۰ - ۱۶:۰۷:۰۹
محمد معتمدی، این رباعی را به زیبایی هر چه تمام تر خوانده است....( در کنار خانم یولدوز توردیوا خواننده ازبکستان) حتماً گوش دهید
user_image
احمد نیکو
۱۳۹۹/۱۰/۱۵ - ۱۳:۴۴:۴۴
بر روی گل از ابر نقاب است هنوز در طبع دلم میل شراب است هنوز در خواب مرو چه جای خواب است هنوز جانا می ده که ماهتاب است هنوز
user_image
nabavar
۱۳۹۹/۱۰/۱۵ - ۱۹:۴۵:۰۹
گرامی احمدشاهد و شرابْ نیم خواب ای ساقیاین مصرعِ رباعی در گنجور اشتباه آمدهشراب به خواب نمی رودچنین است:شاهد زِ شرابْ نیم خواب ای ساقی.
user_image
شایان وجد
۱۴۰۱/۰۱/۲۶ - ۰۸:۵۳:۳۰
چرا راه سخت رو میروید ، کاملا مشخص است که خیام‌ما به ما چه میگوید ، از  روی کاناپه بلند شو ، از زندگی روزمره ای که برای خودت ساختی جدا شو و آرزوهایت رو تجربه کن وقتمون خیلی کمه !!!
user_image
امیرحسین فیض شاهی
۱۴۰۱/۰۷/۲۵ - ۱۹:۳۷:۱۵
چون عاقبت کار مارحلت بود...شادی ونشاط زغم بهتربود
user_image
حبیب شاکر
۱۴۰۲/۰۳/۱۵ - ۱۴:۵۸:۵۷
سلام بر سروران ارجمند  خواب عالم نا آگهی و بیخبریست  بی بهره چو سنگ عمر عزیزت سپریست  آن می که رهاندت ازین بیخبری  اکسیر حیات و شادی مستمریست  سپاس از همه عزیزان  
user_image
کامران هیچ
۱۴۰۲/۰۳/۱۸ - ۰۳:۴۲:۰۲
متاسفانه منظور از شراب همون شراب خودمونه    بمیرم براتون
user_image
احمد نیکو
۱۴۰۲/۱۲/۲۵ - ۰۱:۳۸:۲۸
شمع است و شراب و ماهتاب ای ساقی شاهد ز شراب نیم خواب ای ساقی از خاک مگو وین دل پر آتش نیز بر باد مده بیار آب ای ساقی (رباعی از عطار، مختار نامه باب ۴۴)