خیام

رباعی شمارهٔ ۱۳۴

یک چند به کودکی به استاد شدیم

یک چند به استادی خود شاد شدیم

پایان سخن شنو که ما را چه رسید

از خاک در آمدیم و بر باد شدیم

تصاویر و صوت

نسخهٔ چاپی و مصور رباعیات خیام - تصحیح فروغی، تصاویر محمد تجویدی، خط جواد شریفی - امیرکبیر - ۱۳۵۴ » تصویر 65

داوود ملک زاده :

زهرا شیبانی :

زهرا بهمنی :

علی قلندری :

نظرات

khakham

۱۳۸۷/۱۱/۳۰ - ۱۶:۲۸:۳۹

یک چند ز استادی خود شاد شدیم
پاسخ: نسخه‏ی تصحیحی محمدعلی فروغی و قاسم غنی همین است: «به»

ناشناس

۱۳۸۹/۱۲/۲۰ - ۱۷:۰۱:۲۹

az khak bar amadim o dar khak shodim.

آراس

۱۳۹۰/۰۹/۲۴ - ۱۶:۳۷:۵۲

" به استادی خود " درسته. در اون زمان " به " کاربردی به معنا " از" در دوران ما داشته.آز خاک در آمدیم و بر باد سدیم درسته. بر باد شدن هم قافیه رو درست می کنه و هم کنایه از هیچ شدنه . امروز هم عبارت برباد رفتن کاربرد داره.

سام

۱۳۹۴/۱۲/۲۱ - ۱۶:۲۵:۴۸

از روز اول تا آخر در حال یادگیری بودیم یک روز به ما یاد دادند و یک رو داشتیم یاد می دادیم ..در آخر .. از خاک بر آمدیم و بر باد شدیم می تونههمزمان دو معنی :1 بر باد رفتیم و بیهوده شدیم2 از خاک به روح تبدیل شدیمبستگی به شما داره شما به نظرتون بعد از زندگی بر باد می ره همه چیز یا بعد از زندگی به چیزی بیشتر و جایی بالاتر خواهید رسید؟

داود

۱۳۹۵/۰۷/۰۹ - ۰۵:۴۰:۱۳

از چاله در آمدیم و در چاه شدیم.

رامین

۱۳۹۶/۱۱/۰۴ - ۰۷:۴۲:۰۴

به نظرم این شعر را نباید از دید خودمون تفسیر کنیم با توجه به کلیت رباعیات خیام ومفاهیم ارایه شده در انها این رباعی و اصطلاح بر باد شدیم به معنای پوچ بودنزندگی است .

aziz

۱۳۹۸/۰۶/۰۱ - ۱۸:۵۳:۰۵

من برداشتم از این شعر اینه که زیاد به خودمون نبالیم اخرش هیچه یعنی دنیا خیچه یعنی چیز زیادی نمیدونستیم و فکر میردیم خیلی حالیمونه برا اینم یک چندی شاد بودیم

احمد نیکو

۱۳۹۹/۰۵/۱۴ - ۱۲:۱۰:۵۵

یک چند به کودکی به استاد شدیمیک چند ز استادی خود شاد شدیمپایان سخن شنو که ما را چه رسیداز خاک در آمدیم و بر باد شدیم

خیام شناس

۱۳۹۹/۰۷/۲۳ - ۰۳:۳۵:۵۴

سلام دوستان خیام رو نشناختید البته من رازشو می‌دونم واین راز در سینه من مخفی میمونه اما نباید دوستان خیام رو باتوجه به افکارتون تحلیل کنید حقیقت ویژه دیگریست البته حق میدم بهتون

احمد

۱۳۹۹/۰۹/۱۲ - ۱۲:۲۱:۴۱

اتفاقا خود خیام هم از این قومیت مشهور بوده

امیر مستلزم

۱۳۹۹/۱۲/۲۳ - ۰۴:۳۵:۰۶

جناب خیام شناس حتما قصد داری بگویی که می از دیگاه خیام مربوط به اسمان و فلک هست و اب الهی!!!برادر گرامی باید قبول داشت که در هیچ یک از رباعی های خیام نمی توان برداشت عرفانی کرد.

محسن علیلو

۱۴۰۰/۰۱/۲۵ - ۱۶:۰۶:۳۱

سلام بنظر من زمانی ادبیات در دستان نا اهل بوده و اواخر هم دستان افرادی که سلیقه خود رو اعمال میکردند اما چون بنظر بنده خیام هر چند در قرون وسطا بوده ولی شخصیتی علمی و فلسفی داشته و توجه به این که اجساد بالاخره به ذات خودشون بر میگردن و اصطلاحا خاک میشن پس با اجازه فقط تنها طرز صحیح با تفکرات خیامی از خاک برآمدیم و برخاک شدیم درست هست و بهتره اساتید ادبی در این جور مواقع فکر نوابغ منتقدی مثل خیام رو غلطگیری نکنن و به ایشون نسبت ندهند بله برآمدیم توی لفظ شاید باید به پرواز برسه ولی خیام این طرز فکر رو نداشته و بنیاد عالم رو برفنا میدیده !

صابر

۱۴۰۲/۰۳/۲۹ - ۰۸:۰۳:۲۰

برداشت من درباره بیت اول این بود که در مصرع اول کلمه یک چند به معنای یک تعداد یا بخشی از ما و در مصرع دوم به معنای چند زمانی یا چند وقتی هستش. اینطور که یک تعداد از ما از کودکی و دانش کم توانستیم به مقام استادی و والای علمی برسیم. چند وقتی ازمقام استادی خود شاد و خرسند بودیم .

حبیب شاکر

۱۴۰۲/۰۵/۰۸ - ۱۵:۵۳:۴۱

سلام بر همراهان همیشگی خردی به هراس چوب استاد،شد طی در بی خبری مهرجوانی شد دی بی آنکه بفهمیم چرا آمده ایم؟ یا آنکه کجا رویم،چگونه یا کی؟ سپاس از همه دوستان