خیام

گویا خیام دائم با غم دست و پنجه نرم می کرده و از همین روست که انقدر به شاد بودن یا غمین شدن پرداخته. اما همتی فولادین هم در مقابله با غم داشته چراکه بیش از نیمی از رباعیاتش توصیه به شادیه اما به هر حال گاهی غم چیره می شده و همین هست که از لابلای منظومه ی فکری خیامی در رباعیات، گاهی سر بیرون میاره.اما این رباعی بیان می کنه که غم بر زندگی من مستولیه و حتی یک روز و یک لحظه هم نیست که شاد باشم دائما غمگینم از زنده بودنمبنابراین چون در مقابل خیل عظیمی از رباعیات خیام قرار می گیره احتمالا این رباعی از خیام نیست

مابی می و مطربیم و با حال خراب ما را غم نان کشته ،تو را باده ناب ماییم اسیر برزخ بیم و امید در چنبر خاک و بادم و آتش و آب

سلام بر همراهان مهربان  ناچیز تر از ذره در این دورانیم  چون نقطه در این دایره سرگردانیم  هر قدر که بر دانش ما افزاید  دانیم ز نادانی خود کم دانیم سپاس از همه عزیزان