خیام

رباعی شمارهٔ ۱۵۱

۱

از تن چو برفت جان پاک من و تو

خشتی دو نهند بر مغاک من و تو

۲

و آنگاه برای خشت گور دگران

در کالبدی کشند خاک من و تو

تصاویر و صوت

عکس

صوت

داوود ملک زاده :

زهرا بهمنی :

نازنین بازیان :

علی قلندری :

نظرات

رضا

۱۳۹۰/۱۱/۱۱ - ۱۵:۲۸:۰۰

آن را که عیان است جه حاجت به حاشیه و توضیح است؟

بهروز

۱۳۹۳/۰۹/۲۳ - ۱۲:۳۱:۳۹

به جای "وانگه برای خشت گور دگران" باید "وانگه ز برای خشت گور دگران" باشد.

علی

۱۳۹۸/۰۶/۱۱ - ۰۳:۱۰:۱۸

خشتی بنهند بر مغاک من و تو

احمد نیکو

۱۳۹۹/۰۴/۰۴ - ۰۲:۲۴:۰۶

روزی که بوَد روز هلاک من و تواز تن بِرَهد روان پاک من و توای بس که نباشیم وزین طاق کبودمه می تابد بر سر خاک من و تو رباعی از عطار (مختارنامه) باب ۴۴ شماره ۴۸

شب پر شورش

۱۳۹۹/۱۲/۱۵ - ۱۰:۴۷:۱۹

حضرت خیام در این رباعی اشاره به فانی بودن جهان دارد و می فرماید این خاک که خشت گور است پیش از ما جان های پاکی بوده است و ما نیز پس از مرگ خاک و خشت گور دگرانیم (تسلسل نظام خاص جهان هستی که به صورت فیلسوفانه با بیانی شاعرانه و بسیار زیبا آفرین بیان فرموده.)روحش شاد و یادش گرامی

حبیب شاکر

۱۴۰۲/۱۰/۱۱ - ۱۴:۳۹:۰۸

سلام بر یاران دنیا همه با دور و تسلسل بر پاست  چون چرخه آب و نسل ما آدمهاست  قانون بقای ماده را نشنیدی؟  تبدیل شویم و اصلمان پا بر جاست  باتشکر از دوستان

نمایش بیشتر