گنج تاریخ ما - خیام - این یک دو سه روز نوبت عمر گذشت

مهرداد

۱۳۸۷/۰۹/۱۸ - ۱۲:۳۹:۴۲

"یکدو سه " باید به صورت " یک دو سه "نوشته شود.
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

ف-ش

۱۳۸۸/۰۹/۲۸ - ۲۱:۴۴:۱۵

-هرگز غم دو روز مرا یاد نگشتروزی که نیامده‌ست و روزی که گذشتاگر معنی این بیت به خود خیام برمیگردد نشان وارستگی قابل توجه اوست کم کسی میتواند چنین ادعائی بکندتنها عارف وارسته ممکنست از بند گذشته وآینده آزاد باشد و لحظات با ارزش عمررا هدر ندهد ودریابددر بیت اول رباعی باز به ناپایدلری عمر اشاره شده است

آرش

۱۳۸۸/۱۱/۲۱ - ۱۶:۴۱:۰۱

"مرا" به نظرم در این رباعی مهمه. خیام ابتدا نظرش رو درباره‌ی عمر و دنیا می‌گه و بعد تاکید می‌کنه که غصه‌ی گذشته و آینده رو نمی‌خوره.خودش رو محور قرار می‌ده و نظرش رو می‌گه.

آرش

۱۳۸۸/۱۱/۲۱ - ۱۶:۴۶:۲۵

همین‌طور... یک دو سه و آب و باد برای گذر عمر... به نظرم با محیط یکی شده یا در حیات حل شده! گذر عمرش رو با باد و آب روان یکی دونسته.بسیار جالبه.

hooshang haghbin

۱۳۹۰/۰۱/۰۵ - ۰۳:۰۹:۱۸

آیا زمان پیمانه ای است که هستی در ان جریان دارد ، یا اینکه زمان در هستی جریان دارد؟ بعبارت دیگر : هستی (ماده) =زمان (مکان)؟ آیا هستی توصیف زمان-مکان است و بر عکس؟

امین کیخا

۱۳۹۲/۰۳/۱۵ - ۰۶:۳۰:۲۱

نوبت به فارسی می شود واره و ان پسوند واره مثل ماهو اره نیست واره دری و پهلوی هم هست در میان مناطقی که دامپرور هستند خانواده هایی که دام هایشان شیر کافی برای مصرف یک روز خانواده را تولید نمی کنند برنامه شیر واره می گذارند و هر چند خانواده شیر های گاو هایشان را روی هم می ریزند و هر روز یک خانواده ان را می برد و این لغت پهلوی در لری باقی مانده است ، پر اشکار است که واره با بار یعنی مرتبه پیوندی دارد

بختیاربختیاری

۱۳۹۴/۰۷/۲۸ - ۰۷:۴۹:۳۱

.با سلام و عرض خسته نباشید .حقیر در خوانش وزن مصراع سوم، شدیدا"، دچار اشکال شده ام .هیچ جوره هم نه می توانم تقطیع کنم و نه منبع موثق دیگری در دسترسدارم .لطفاً، خود حضرت تان یکبار به دقت مرور فرمایید ...با مهر ." آگاه " .

شجاع الدین شقاقی

۱۳۹۴/۰۷/۲۹ - ۰۵:۲۶:۴۸

با سلام خدمت جناب بختیاریقطعا در مصرع سوم کلمه ی (این) جا افتادههرگز غم این دو روز مرا یاد نگشت

شجاع الدین شقاقی

۱۳۹۴/۰۷/۲۹ - ۰۵:۲۹:۵۵

با سلامدر مصرع سوم قطعا کلمه ی (این) جا افتاده استهرگز غم این دو روز مرا یاد نگشت

ATAA

۱۳۹۵/۰۷/۱۳ - ۰۱:۳۰:۱۹

دوروز رو مشدد بخونیددور روز

قباد

۱۳۹۵/۱۱/۲۰ - ۱۰:۵۸:۰۳

ماشالله به سوات!دو روزو باید مشدد بخونیم؟خخخخخخ

امید حق پرور

۱۳۹۶/۰۴/۱۸ - ۰۶:۲۲:۳۰

فکر میکنم مصراع سوم در یکی از اشکال زیر درست باشد:هرگز غم این دو روز مر یاد نگشتیاهرگز غم این دو روز در یاد نگشت

حسین

۱۳۹۶/۱۲/۲۷ - ۰۶:۴۳:۱۴

هرگز غم این دو روز مرا یاد نگشت

احمد آذرکمان ۰۴۹۰۳۰۰۶۶۹.a@gmail.com

۱۳۹۷/۰۷/۰۵ - ۱۳:۱۰:۳۳

هرگز «غمِ» این دو روز مرا یاد نگشتروزی که «نیامده‌»ست و روزی که «گذشت»ـ ـ ـ ـ ـ ـ ـ▣ زوم شاعر روی کلمه ی «غم» است . البته آدمی از غم و غصه خوردن ناگزیر است ولی می تواند غمی را که مربوط به زمان «گذشته» است را مدیریت کند چون از آن فاصله گرفته است و به غصه های مربوط به زمان «آینده» هم فکر نکند چون از مسیر حرکت آن غصه ها بی خبر است . خیام ، این توانایی را به خود نسبت می دهد . ▩ احمد آذرکمان 5 مهر 1397

حمید رضا۴

۱۳۹۷/۰۷/۰۶ - ۱۳:۳۸:۱۱

به نظر من با یک مکث کوتاه پس از هرگز (سکوت سیاه در ریتم 6/8) و تأکید بر واژه «دو»، خوانش مصراع سوم روانتر از آنگونه جناب داوود ملک زاده گرامی خوانده می گردد، و نیز نیازی به اضافه کردن «این» و یا مشدد کردن «دو روز» نیست.هرگز…، غمِ «دو» روز مرا یاد نگشت…با احترام به آقای ملک زاده و سپاس از زحماتشان

ساکت

۱۳۹۸/۰۶/۱۱ - ۰۴:۵۳:۴۰

چند اشکال در این رباعی وجود دارد که سبب میشود انتساب آن را به خیام مورد تردید قرار دهیم. اولین اشکال مربوط به وزن مصرع سوم است که خواننده را ناگزیر میکند در هنگام خوانش شعر بین کلمات دو و روز مکث و توقف کند، مکث زایدی که باید آن را از نوع سکته قبیح در شعر به شمار آورد. دومین اشکال مربوط به همین مصرع و کلمات به کار رفته در آن است. گویا قصد شاعر این بوده است که بگوید: هرگز غم این دو روز در خاطر من نماند (یا چیزی شبیه به این)؛ ولی آیا از کلمات به کار رفته در این مصرع این معنی برداشت میشود؟ سومین اشکال مربوط به تکرار قافیه در مصرع اول و چهارم است که در هر دو مصرع کلمه گذشت، دقیقا به یک معنی، تکرار شده است.

عباس دالوند

۱۳۹۹/۰۷/۲۸ - ۱۵:۱۷:۱۹

با سلام ودرود فکر کنم بیان درست این رباعی به شکل زیر باشدروزی دگر از نوبت عمرم بگذشتچون آب به جویبار و چون باد به دشتهر گز غم این دوروز مرا یاد نگشتروزی که نیامده است و روزی که گذشتگذشت فعل مفرد مربوط به یک روز است اگر دوسه روز باشد باید گذشتند به کار می رفتودر مصرع سوم این لازم است چون تاکید به دوروز مشخص دارد روزی که نیامده است وروزی که گذشت ، نه هر دو روزی

عباس دالوند

۱۳۹۹/۰۷/۲۸ - ۱۵:۲۸:۲۲

در مصرع آخر روزی که نیامدست و روزی که گذشت

عباس دالوند

۱۳۹۹/۰۷/۲۸ - ۱۵:۳۳:۱۸

با پوزش درمصرع آخر روزی که نیامدست وروزی که گذشت

احمد نیکو

۱۳۹۹/۰۸/۱۳ - ۱۳:۲۵:۳۸

این یک دو سه روزه نوبت عمر گذشتچون ابر به کوهسار و چون باد به دشتهرگز غم دو روز مرا یاد نگشتروزی که نیامده‌ست و روزی که گذشت

سید عسکر رئیس السادات

۱۳۹۹/۱۰/۱۳ - ۱۶:۱۴:۱۹

سلام متاسفانه گذشت در مصرع اول و آخر به یک معناست .اشکال دیگر اشکال وزنی در مصرع سوم است که فقط به این صورت درست می شود هرگز غم این دو روزم از یاد نگشت

احمد نیکو

۱۳۹۹/۱۰/۲۲ - ۱۲:۳۲:۵۱

چون نیست یقین که شب چه خواهد آوردپیشش غم ناآمده نتوانم خوردفردا چو ندانم که چه خواهد بودنامروز چه دانم که چه می‌باید کردرباعی شماره 112 از انوری

شاعر گمنام

۱۴۰۰/۰۱/۲۵ - ۰۱:۲۹:۴۴

افسوس غم دو روز از یاد نگشت..

شاعر گمنام

۱۴۰۰/۰۱/۲۵ - ۰۱:۳۱:۱۴

هرگز غم این روز از یاد نگشت..

حبیب شاکر

۱۴۰۰/۱۱/۲۸ - ۱۲:۵۵:۳۷

سلام این چند صباح عمر هم میگذرد با پست و بلند و بیش و کم میگذرد جز لحظه ی با جمع عزیزان بودن باقی همه با رنج و الم میگذرد تشکر

sofiya sofiya_gp@yahoo.com

۱۴۰۱/۰۱/۲۸ - ۰۸:۱۶:۲۶

وقت بخیر مصرع اول در بیت دوم این رباعی کاملا وزن شعر رو از بین برده ، بنده یک اصلاحیه کوچک زدم ک رد شد ولی متأسفانه اصلاحی هم انجام نشد.

محمد حسن رستگارزارع

۱۴۰۱/۰۶/۲۵ - ۰۶:۴۰:۰۶

به نام خدای رحمان و رحیم مولانا نیز شعری در مضمون فوق سروده است: صوفی ابن الوقت باشد ای رفیقنیست فردا گفتن از شرط طریق معنی ابن الوقت در لغتنامه دهخدا: [ اِ نُل ْ وَ ] (ع ص مرکب ) ابن وقت . آنکه بمقتضای وقت کار کند و سابقه و لاحقه را اعتبار نکند. زمانه ساز. || آنکه از حاضر تمتع جوید بی نظری بگذشته و آینده.

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد)

۱۴۰۲/۰۴/۱۴ - ۰۳:۳۷:۳۹

این یک دو سه روزِ نوبتِ عُمر گذشت / چون آب به جویبار و چون باد به دشت هرگز غمِ دو روز مرا یاد نگشت / روزی که نیامدست و روزی که گذشت - یک دو سه روز: اشاره به کوتاهی عمر دارد! - نوبتِ عُمر: فرصتِ زندگی کردن - چون آب به جویبار و چون باد به دشت: اشاره به شتابِ عمرِ گذران دارد (فرصتِ زندگی هم کوتاه است و هم شتابان) شاید حافظ هم نیم نگاهی به این رباعی داشته است که می گوید: هر وقتِ خوش که دست دَهَد مغتنم شمار / کَس را وقوف نیست که انجامِ کار چیست پیوندِ عُمر بسته به مویی ست هوش دار / غمخوارِ خویش باش, غمِ روزگار چیست? مشهد> ایران> {۵ ژولای ۲۰۲۳}

خیام

رباعی شمارهٔ ۱۸

تصاویر و صوت

زهرا بهمنی :

داوود ملک زاده :

نازنین بازیان :

علی قلندری :

نظرات

مهرداد

ف-ش

آرش

آرش

hooshang haghbin

امین کیخا

بختیاربختیاری

شجاع الدین شقاقی

شجاع الدین شقاقی

ATAA

قباد

امید حق پرور

حسین

احمد آذرکمان ۰۴۹۰۳۰۰۶۶۹.a@gmail.com

حمید رضا۴

ساکت

عباس دالوند

عباس دالوند

عباس دالوند

احمد نیکو

سید عسکر رئیس السادات

احمد نیکو

شاعر گمنام

شاعر گمنام

حبیب شاکر

sofiya sofiya_gp@yahoo.com

محمد حسن رستگارزارع

فاطمه دِل سَبُک (مهر۱۳۲۵ - تیر۱۴۰۲/یزد)