خیام

رباعی شمارهٔ ۳۹

۱

فصل گل و طرف جویبار و لب کشت

با یک دو سه اهل و لعبتی حور‌سرشت

۲

پیش آر قدح که باده‌نوشان صبوح

آسوده ز مسجد‌ند و فارغ ز کنشت

تصاویر و صوت

عکس

صوت

داوود ملک زاده :

زهرا بهمنی :

نازنین بازیان :

علی قلندری :

نظرات

فرهاد

۱۳۸۷/۰۳/۰۵ - ۰۱:۴۲:۳۰

اانسان در میماند از زیبایی و روانی بیان و در عین حال چر معنی بودن شعر که نشان از عمق درک شاعر از مفهوم زندگی دارد. و صد البته شجاعتی که آن رمز را به این آشکاری بیان کند.

امین کیخا

۱۳۹۲/۰۲/۰۶ - ۰۵:۴۳:۲۰

خیام البته از می انگور سروده ولی اگر بخواهید بیشتر از او بدانید اول کتاب نوروزنامه رابخوانید او ناگروا نیست ازرم واحترام پیامبر را بجای اورده است ولی او حکیم است و حکیمان را ما ارزیاب نیستیم ما کسی نیستیم حکیمان را حکیمان ارزیابند

امین کیخا

۱۳۹۲/۰۲/۲۶ - ۱۴:۵۴:۳۹

طرف به معنی کنار ریشه عربی دارد اما طرف به معنی کمربند و همیان فارسی است مثل طرف بر بستن که یعنی همیان به کمر بربستن

حاجیکلایی

۱۳۹۲/۰۵/۱۰ - ۱۵:۰۶:۵۵

با درود به سروران عزیزحیفم اومد این شعر عطار را برای دوستان عزیزم نگدارم:ره میخانه و مسجد کدام استکه هر دو بر من مسکین حرام استورای مسجد و میخانه راهیستبجویید ای عزیزان کین کدام است

فرهاد

۱۳۹۳/۰۳/۰۴ - ۱۶:۱۱:۳۱

با درود رهی جز کعبه و بتخانه می پویم که می بینم گروهی بت پرست اینجا ومشتی خود پرست انجابه گمانم از مولانا باشد

بهرام مشهور

۱۳۹۴/۰۱/۰۹ - ۱۶:۲۳:۳۱

در بیشتر اشعار نابغه ای همچون خیّام ملاحظه می کنیم همواره مسجد و کنشت را کنار هم آورده گویا می خواهد از راز مشابهات این دو نکته ها باز گوید ؟

مهران

۱۳۹۷/۱۰/۰۴ - ۱۵:۴۶:۵۳

فصل گل و طرف جویبارو لب کشتبا یک دو سه اهل و لعبتی حور سرشتعجب جرگه باحالی:دم همه گل بازا گرم

احمد نیکو

۱۳۹۸/۱۲/۱۰ - ۰۷:۰۲:۳۱

فصل گل و طرف جویبار و لب کشتبا یک دو سه تازه لعبتی حور سرشت

حبیب شاکر

۱۴۰۰/۱۲/۱۰ - ۰۶:۲۷:۲۳

سلام بر ادب دوستان گرام هنگام بهار و سبزه زار و لب کشت همراه عزیز همدل و نیک سرشت پیش آر می و بر آر گلبانگ صبوح بی دغدغه بیش و کم و خوبی و زشت تشکر

امین کرمی

۱۴۰۱/۰۵/۳۰ - ۱۴:۴۲:۱۵

جوی آب و می ناب و دختر نیکو سرشت  ای به تخمم که نرفتم به بهشت  ایرج میرزا خیلی خلاصه منظور جناب خیام رو رسوندن         

نمایش بیشتر