شما اینجا هستید :
خیام

خیام

رباعی شمارهٔ ۴۶

۱

می لعل مذاب است و صراحی کان است

جسم است پیاله و شرابش جان است

۲

آن جام بلورین که ز می خندان است

اشکی است که خون دل در او پنهان است

تصاویر و صوت

نسخهٔ چاپی و مصور رباعیات خیام - تصحیح فروغی، تصاویر محمد تجویدی، خط جواد شریفی - امیرکبیر - ۱۳۵۴ » تصویر 34
داوود ملک زاده :
زهرا شیبانی :
زهرا بهمنی :
نازنین بازیان :
علی قلندری :

نظرات

user_image
سروش
۱۳۹۱/۰۳/۲۰ - ۰۰:۳۹:۴۱
درود بر خیام بزرگ مرد این سرزمین. نمیدانم آن فضلا و دانشمندانی که در حاشیه سایر رباعیات خیام در همین پیج گنجور، اصرار داشتند، منظور خیام از می و پیاله و شراب، همان است که خود نوش جان میکنند و خود را هم پیاله خیام میدانند، این رباعی را که آب پاکی بر دستان همه ریخته و به صراحت منظور خود را از این استعاره ها بیان کرده، ندیده اند؟ یا حرفی برای گفتن نداشتند!؟
user_image
محمد و اکی
۱۳۹۱/۱۰/۳۰ - ۰۹:۴۵:۰۱
سروش عزیز میتونه شعر استاد نباشه
user_image
محمد و اکی
۱۳۹۱/۱۰/۳۰ - ۰۹:۴۶:۲۷
میتونه شعر استاد نباشه
user_image
محمد و اکی
۱۳۹۱/۱۰/۳۰ - ۰۹:۴۷:۴۳
این شعر از خیام نیست
user_image
امین کیخا
۱۳۹۲/۰۴/۳۰ - ۰۴:۴۸:۳۲
با درود شراب نوشیدنی است چه هوشربا چه نه ! مل تنها از انگور است ، بگماز لغتی ترکی است ، می لغت فراگیر و معنی نوشیدنی هوشربا می دهد ، می سور هم یعنی مهمانی که می دهند .لغت لغت است همه باید نگهداری شوند
user_image
فرهاد
۱۳۹۳/۰۳/۱۷ - ۱۲:۴۷:۵۸
جنابان سروش و محمد، بر خلاف برداشت شما، منظور خیام از می در این شعر همان می انگوریست. و هر آنچه در این رباعی گفته است در وصف شراب انگور است. تعجب میکنم چرا متفاوت برداشت کرده اید. اجازه بفرمایید توضیح دهم. میگوید: می لعل مذاب است و صراحی کان است. یعنی، می (شراب) یاقوت مذاب است، و صراحی (جام) سنگی است که آن را در بر گرفته است. تشبیه شراب به "یاقوت مذاب" تردیدی باقی نمیگذارد که منظور شاعر مایعی است قرمز رنگ، که همان شراب قرمز است. در مصرع بعد تشبیه دیگری میاورد بدین صورت که پیاله شراب را از فرط با ارزش دانستن، به موجود زنده تشبیه میکند. بدین گونه که پیاله را به جسم و شراب را به جان آن تشبیه میکد. هر دو مصرع این شعر در وصف و تمجید شراب انگور است و بی تردید از خیام میباشد.
user_image
جمشید
۱۳۹۵/۱۲/۱۹ - ۱۴:۰۹:۴۳
درود بر فرهاد عزیزبنده از شما بسیار سپاسگزارم که با نوشته ی زیبا خود حاشیه ساز های خیام بزرگ رو دهان بسته به گوشه نشاندید.همیشه افراطی ها سعی دارند که باده نوشی های خیام بزرگ رو به شکلی غیر عقلانی تفسیر کنند ولی کسانی که خیام را می شناسند به بزرگی و صراحت ایشان پی برده اندباز هم ممنونم
user_image
فرزام
۱۳۹۶/۰۹/۱۳ - ۰۴:۲۷:۲۵
در این اشعار منظور شاعر هم می یعنی شراب معمولی است وهم معنی مجازی را میدهدنوشیدن شراب در بین عرفا قبح ندارد هرچند برای خوردن آنهم ولع و حرص و اصراری ندارند میگویند از مولانا پرسیدند حکم شراب خواری چیست؟ فرمودند تا که خورد، مثل آنست که نجاست را در کاسه آب بریزید یا به دریا، نجاست مایع داخل کاسه را هم جنس میکند ولی آب دریا تاثیری میپذیرد
user_image
علی
۱۳۹۸/۰۴/۰۸ - ۲۲:۴۰:۰۸
با سلام خدمت دوستان ستاد دقیقا در مصرع اول اشاره به شراب مادی از انگور و جام شراب یا پیاله کرده که از طریق از کار انداختن جنبه روانی انسان باعث نشاط و سرخوشی میشهو در مصرع دوم با اشاره به جسم به عنوان جام و اشاره به روح به عنوان شراب ( عرفا بر این باور هستند که روح وسیله ارطباط دو طرفه با خالق هست پس خالق سر خوشی و سرمستی رو از این طریق به جسم ما همچون شراب جاری میکنه در حالی که باز هم جنبه روانی از فعالیت ایستاده دقیقا در بخش روانی شراب مادی از انگور و شراب معنوی از روح شباهت به هم دارند ) نمودند
user_image
s.Ali
۱۳۹۹/۰۲/۲۹ - ۰۴:۰۴:۵۷
فرهاد جان. شما مرزهای تحریف رو جابجا کردیایشون میفرمایدمراد از می، مذاب استمراد از جام، مواد کانی استمنظور از پیاله، جسم استو منظور از شراب، جان انساندیگه چجوری باید توضیح بده. تا بفهمی در تمامِ اشعار منظور از می و شراب و شرابخواری چیه؟!!! شمایی که این تمثیل رو برعکس میکنی، دیگه قطعا کج فهم نیستی. شما برای تخریب و تحریف اومدی
user_image
۸
۱۳۹۹/۰۲/۲۹ - ۱۴:۰۱:۳۰
آ سید علی،جوش مزنید، منظور از شراب دقیقا همان شراب این روزها خانگی ترس محتسب خورده است ، نوش !
user_image
ملیکا رضایی
۱۴۰۰/۰۵/۱۶ - ۰۰:۴۹:۴۲
چه بسیار انسان ها دیدم تنشان لباس نبود و چه بسیار لباسها دیدم که انسانی درونش نبود ... Dr.Ali.Sh
user_image
میــــرِ سلطان احمـــد
۱۴۰۰/۰۵/۱۶ - ۰۰:۵۶:۴۲
آملی برای این رباعی توضیحاتی دادند که الان خاطرم نیست ولی کلی بحث شد سر کلاس ایشون راجبع این رباعـــی
user_image
حبیب شاکر
۱۴۰۰/۱۲/۱۹ - ۰۵:۱۹:۵۳
سلام بر یاران گرامی  عالم همه جسم است و خدایش جان است  عشق گوهر آدم و الهش کان است  دلشاد شود هرآنکه دل شاد کند  دنیای بدون خنده چون زندان است تشکر از دوستان
user_image
حمید آ
۱۴۰۱/۰۵/۲۵ - ۱۰:۱۱:۳۷
در جواب دوستانی که مدعی هستن خیام یه الکلی بوده عرض کنم: باده عام از برون باده عارف ازدرون‌  بوی دهان بیان کند تو به زبان بیان مکن     
user_image
کیان منصوری
۱۴۰۳/۰۳/۰۶ - ۰۷:۳۱:۱۴
خیام در رباعیات خود بار ها از کلمه می استفاده کرده است. برخی اوقات منظور او نوشیدن شراب انگور و برخی اوقات می استعاره از لذت های دنیوی است. اما هیچگاه خیام به هیچ چیز دیدگاه عرفانی و دینی نداشته است و در اشعارش میتوان عدم اعتقاد ایشان به معاد را دید.
user_image
علی مهدوی تبار
۱۴۰۳/۰۳/۱۹ - ۱۲:۲۶:۰۰
واقعا تعجبی ندارد  ادبیات  در این سرزمین  با این نظرات سطحی بیش از این رشد نکند  اخه یه کم  بیشتر فکر کنیم  همچین استادان و خداوندان شعر  که صاحب مذهب و طریقت  و اندیشه پاک  و ناب الهی وده اند  چطور خود را الوده به مسکرات می کنند  اینها از صنعت ایهام و کنایه و تشبیه در شعر و احساس خود بهره برده اند  مگر می شود دریا را در لیوان ریخت. اخه شاعر بیچاره چاره ای جز استفاده از کلمات دنیایی برای بیان حقایق  ما ورایی ندارد. این چه بی انصافی هایی است که ما در حق شاعران بزرگ ای سرزمین ابراز می کنیم  بخدا حیف است کمی اندشه و تفکر و  مطالعه  عمیق تری کنیم  حتما نگرشمان عوض می شود ممنون