خیام

انچه که از فردات و فرداد گفتی درست است اما این فکر روشمند خود خیام است و لی شاید دیگری سروده است

بلبل به زبان پهلوی سخن می‌راند، این در جواب کسانیه که به پارسی‌گویان عجم (لال، گنگ) میگفتن ...

در بیشتر اشعار نابغه ای همچون خیّام ملاحظه می کنیم همواره مسجد و کنشت و بلبل و گل رز را کنار هم آورده گویا می خواهد از راز مشابهات این دو نکته ها باز گوید ؟

چرا قافیه مصرع اخر با بقیه قافیه ها مطابقت نداره؟ واژه خورد منظورمه

تلفظ خوش و خوردن به شکل امروزی از زمان پیدا شدن قاجارها و تحت تاثیر زبان ترکی و شکل گیری تهران به عنوان پایتخت بوده است.از گاتهای زرتشت تا زمان جامی و حتی پس از آن هیچ جایی نمی بینید که این دو واژه به صورت خش و خردن خوانده نشوند چنانکه هنوز در بسیاری از استانها و در افغانستان، تاجیکستان و ازبکستان میبینیم

خوردن در شوشتری و دزفولی به شکل Xoardan تلفظ میشود که به شکل پهلوی آن بسیار نزدیک است.

گویندگان زبان لری شاخه بختیاری همین الان هم خوش رابصورت خش و خوردن را بصورت خردن بیان می کنند

درود برشما،در جواب خانم مهسا عرض خواهم کرد که در مصرع اخر چنین است ، فریادهمی کندکه می بایدخَرد

سلام بردوستان  دنیات اگر بکام و بختت بار است  ابر و مه و باد و فلکت در کار است  آداب وفا مجو ز دهر و خوش باش  کاین پیر عجوز گرگ آدمخوار است  سپاس از یاران  

سلام  یک غزل از این حقیرکه شاید خیلی مرتبط نباشد.سپاس اگر توجه فرمایید. تو بامن باش و گو دنیا نباشد  مرا در سر جز این سودا نباشد هوای چشم و سیلاب سرشکم.   زهجرت کمتر از دریا نباشد. به کوی دوست چندان دام دیدم. که پیدا گندم و حوا نباشد   چنان مجنون دیدارت شده دل که در سر خاطر لیلا نباشد هر آن خواهی، اگرجان ،چشم گویم  ولی و شاید و اما نباشد مرید عشق خاموشست و صادق مر او را  ناله و غوغا نباشد. بود انصاف کز باغ نگاهت بجز خاری نصیب ما نباشد ؟ توقع دارم ازجام دوچشمت شوم سرمست و این بیجا نباشد  تمام واژه‌های مهربانی  برای وصف تو گویا نباشد. میان جمع گرم دوستداران  بدون یاد تو گرما نباشد  شب هجران غمخواران اورا  همه شب جز شب یلدا نباشد  تمام عاشقانت نامدار و بغیراز من یکی رسوا نباشد سپاس از دوستان🌹🌹🌺💐