خیام

من فکر می‌کنم خیام اینجا از پاک‌دامنی و عفت صحبت می‌کنه که البته از خیام عموما چنین چیزهایی رو نمی‌شنویم. لاله و بنفشه در شب پاک‌دامنی خودشونو حفظ نکردن اما با صبح و طلوع خورشید همه چیز روشن میشه و غنچه پاک‌دامن که خیام هم از اون خوشش میاد از بقیه متمایز میشه

براستی که ما چه تفسیرهایی میکنیم و از کجا به کجا میریم.

به نظرم خیلی از اشعاری که شاعران می سرایند معنای آنچنان پیچیده و باطنی ای که خوانندگان تصور می کنند در دل خود ندارد. صرفا بیانی زیبایی شناسانه از یک لحظه کشف و هیجان و شکفتگی هنری است.اینجا هم کاملا مشخص است که ساده ترین معنی این رباعی مقصود شاعر بوده؛ یعنی وقتی موقع طلوع خورشید که لاله و بفشه خودشان را اینقدر به زحمت می اندازند و یکی به گریه و تشویش می افتد و دیگری در برابر کسان سر خم میکند، غنچه وجاهت و وقار خودش را حفظ می کند و دامن بر می چیند و آرام عبور میکند! هم معنایی انسانی دارد و هم در این معنی که آن گریه و تعظیم برای غنچه است معنایی رندانه و صرفا زیبایی شناسانه.می بینید چقدر معنای قشنگ و ساده ای در این شعر نهفته است! و اصلا زیبایی شعر یعنی همین سادگی و خلوص و یک رنگی، نه تفاسیر آنچنانی که حتی خود مفسران هم به درک واقعی آن نائل نشده اند و تنها در قالب واژگان آن را می گویند.

هرگه که بنفشه جامه در رنگ زنددر دامن گل باد صبا چنگ زندهشیار کسی بود که با سیمبری می نوشد و جام باده بر سنگ زند

خوانش و دکلمه رباعیات خیام با صدای بسیار زیبای کیکاووس یاکیده در ویدئوی یوتیوب زیر: پیوند به وبگاه بیرونی

سلام بر عزیزان همراه  آن یک بخیال زهد در حرمان است  وز باده جهل این یکی خندان است  من عاشق صادقم که از وصل و هجر حال دل من نه مثل این نه آن است  سپاسگزارم