خیام

با پوزش از درج نشدن نامم

درود دوستان این رباعی از جند جهت مهم و قابل تامل و تفکر است 1.ابراز خیام به ناتوانی در درک و حل معمایی که به اشتباه ما ان را هستی فرض میکنیم که در مصرع دوم بیت اول به ما میخواهد بفهماند که این معمارا حل کرده اند2.جه کسانی حل معما را بلدند (زیرکان دانایی) که در مصرع دوم میکوید حال این اشخاص جه کسانیند؟3.در بیت دوم أشعره به منطقی میشود که بهشت را فیزیکی و در عالم امکان در نظر میکیرند که قابل ساخون است4.در مصرع اخر دوباره سوالی مطرح میشود که خاص خیام و فلسفه نهیلیستی اوست که به بایان کار انسان در این جهان اشاره دارد ویا به سؤال مهمی دیکر انکه ما در برابر قضاوت جهان دکر بیخبریم. حال میبینیم که فلسفه منطق فیزیک تاریخ هنر ادبیات را جکونه خیام کنار هم نهاده است در جهار بیت 

در جهار مصرع نه جهار بیت

خیام می گوید ای دل و نفس انسان تو قادر نیستی راز و رمز دنیا و هستی را درک کنی و نمی توانی اسرار پروردگار هستی را بفهمی. بهتر است در همین دنیا با نعمت های موجود که ممکن است در بهشت نیز باشد مشغول باشی و لذت ببری، زیرا آنجایی که بهشت نام نهادند، ممکن است به آن وارد گردی یا اصلا رنگش را هم نبینی.

اینجا ز می ناب بهشتی می‌ساز،

شعر خیام واضحهخواهشا تفسیر به رای نکنیدخیام اینجا تردید در وجود اخرت کرده .

شاعر میگه نقد با نسیه معامله نکن وعده بهشت در آگره شاید باشه شاید هم نباشه

داره میگه باید درست درمون تلاش کنی

آنقدر زیبا خیام در این رباعی به همگان گوشزد میکند که اگر در این دنیا به باور بهشت نرسی و خودت را باور نکنی که همین الآن هم در بهشت زندگی میکنی و سبک زندگی تو در هم ابعاد وجودیت مانند زمانی نیست که در بهشت خواهی بود هرگز بهشت موعود را نیز تجربه نخواهی کرد ...اینجا که تو در گمان آنی آن هستآنجا که تو مانده گمانی این هستدر ذهن نکو خاک و گلی پیدا نیستگر کوزه گری زمین به آن تعداد استم - ع

معنای شعر کاملا واضح و روشن است.لطفا و خواهشا توضیح بیهوده و تفسیر به رای نفرمایید

توی نرم افزار گنجور رومیزی، رباعی 161 مصرع اول نوشته که "ایدل تو به اسرار معما نرسی..."

توی گنجور رومیزی نوشته مصرع اول بیت دوم نوشته که: " اینجا به می لعل، بهشتی می‌ساز"

گیرم که به اسرار معما نرسی در شیوه ی عاقلان همانا نرسی از سبزه و می خیز بهشتی برساز کانجا به بهشت یا رسی یا نرسی