خیام

رباعی ۲۶

بر لوحْ نشانِ بودنی‌ها بوده‌است،

پیوسته قلم ز نیک و بد فرسوده‌است؛

در روز ازل هر آن‌چه بایست بداد،

غم خوردن و کوشیدنِ ما بیهوده است،

سهیل قاسمی :

Alireza

۱۳۹۶/۰۸/۱۳ - ۲۰:۴۸:۰۶

منظور از این شعر این است که از روز اول به شما همه چیز برای انجام هر کاری داده شده . پس بیهوده تلاش نکنید برای رسیدن به چیزهایی که بهترشو خودتان دارید در وجودتان . تازه قسمت خنده دارش اینه که برای رسیدن به چیزی که همیشه همراهتون بود ولی درکی ازش نداری غم می خورید .

بهرام مشهور

۱۳۹۸/۰۲/۲۸ - ۰۸:۲۲:۳۴

ضمن سپاس چندباره از گردانندگان نیکِ گنجور ، امید دارم که عنایت فرموده و زحمت کشیده و این رباعی را بدین صورت اصلی خودش که در نسخه ای که ادوارد فیتزجرالد هم از روی آن به انگلیسی اشعار خیام را بر برگردانده است ، تصحیح نمایند :زین پیش نشان بودنی ها بوده است پیوسته قلم ز نیک و بد فرسوده استاز روز ازل هر آنچه بایست بدادغم خوردن و کوشیدن ما بیهوده است

احمد نیکو

۱۴۰۱/۰۳/۲۹ - ۰۸:۵۲:۴۲

متن صحیح رباعی: زین پیش نشانِ بودنی‌ها بوده‌است پیوسته قلم ز نیک و بد فرسوده‌است در روز ازل هر آنچه بایست بداد غم خوردن و کوشیدنِ ما بیهوده است