خیام

خیام

رباعی ۳۰

۱

* تا خاکِ مرا به قالب آمیخته‌اند،

بس فتنه که از خاک برانگیخته‌اند؛

۲

من بهتر ازین نمی‌توانم بودن

کز بوته مرا چنین برون ریخته‌اند.

تصاویر و صوت

سهیل قاسمی :

نظرات

user_image
امیر
۱۳۹۹/۰۱/۰۴ - ۰۷:۱۵:۰۹
جناب خیام جبر گرا بودنبه همین خاطر در اشعارشون کاملا مشهودهمیگه من هر طوری که هستم و هر کاری که میکنم از روز اول برای من نوشته شده و من دخالتی ندارم
user_image
احمد نیکو
۱۳۹۹/۰۵/۱۴ - ۱۲:۱۴:۰۹
تو خالقی و مرا چنین ساخته ایهستم به می و ترانه دلباخته ایچون روز ازل مرا چنین ساخته ایپس در دوزخم چرا انداخته ای؟
user_image
احمد نیکو
۱۳۹۹/۰۷/۲۴ - ۱۴:۰۹:۳۹
از آب و گلم سرشته ای من چه کنم؟وین پشم و قصب تو رشته ای من چه کنم؟هر نیک و بدی که از من آید به وجودتو بر سرمن نوشته ای من چه کنم؟
user_image
احمد نیکو
۱۳۹۹/۰۸/۱۱ - ۱۳:۴۰:۲۳
ایزد چو گل وجود ما می آراستدانست ز فعل ما چه برخواهد خواستبی حکمش نیست هرگناهی که مراستپس سوختن روز قیامت ز کجاست
user_image
احمد نیکو
۱۳۹۹/۰۸/۲۵ - ۰۰:۲۵:۲۷
سراینده آخرین رباعی از شاعران ناشناس می باشد
user_image
احمد نیکو
۱۴۰۱/۰۶/۰۲ - ۰۴:۵۰:۲۳
متن درست بیت اول چنین است: تا خاک مرا به قالب آمیخته اند بس فتنه کزین خاک برانگیخته اند