خیام

آقا وحید با احترام شما کلن و کاملا در اشتباهید تمام شعرا از حافظ و خیام خود نه تنها به ستاره شناسی معتقد بودند بلکه تمام تقدیر آدمی رو در وضع احترام سماوی و طالع ستارگان میدانند مثال حضرت حافظ میفرماید از چنگ منش اختر بدمهر بدر برد آری چه کنم دولت دور قمری بود(که دور قمری اشاره به احکام نجومی دارد)یا در جای دیگه میفرماید ای مه صاحب قَران از بنده حافظ یاد کن (که صاحب قران اشاره به احکام نجومی دارد)....و در مورد حکیم خیام ایشان جز بزرگ‌ترین منجمین عالم هستند که اتفاقا اعتقاد بیش از پیش ایشان به تاثیر ستارگان در سرنوشت آدمی و قطعی و حتمی نمودن سرنوشت آنهاست که حکیم خیام به نوعی یاس فلسفی روی می آوردند که اتفاقا تقدیر گرایی در تمام رباعی های ایشان موج میزند و جناب وحید علم نجوم نه تنها خرافات نیست که اتفاقا اصیل ترین علم خداوندی به بشر است که جز حکمای برگزیده خداوند احدی سعادت برخورداری از این علم شریف را ندارد اینجا خیام دارند میفرمایید که درسته که ستارگان تقدیر آدمی و موجودات عالم رو رقم میزنند در عین حال خود کارگزار و مامور و معذورند و به قدرت و اشراف خداوندی اشاره دارد