
خیام
رباعی ۴۵
۱
عالَم اگر ازبهرِ تو میآرایند،
مَگْرای بدان که عاقلان نگرایند؛
۲
بسیار چو تو روند و بسیار آیند.
بربای نصیبِ خویش کِتْ بربایند.
نظرات
سهیل قاسمی
شاعری خسته