
خیام
رباعی ۳۷
۱
یکچند به کودکی به استاد شدیم؛
یکچند ز استادی خود شاد شدیم؛
۲
پایان سخن شنو که مارا چه رسید:
چو آب برآمدیم و چون باد شدیم!
نظرات
ناشناس
omid
کیوان
ارد
ارد
Soory
محسن ، ۲