خیام

رباعی ۱۰۳

۱

دنیا به مراد رانده گیر، آخِر چه؟

وین نامهٔ عمر خوانده گیر، آخِر چه؟

۲

گیرم که به کامِ دل بماندی صد سال،

صد سال دگر بمانده گیر، آخر چه؟

تصاویر و صوت

عکس

صوت

سهیل قاسمی :

نظرات

محمد

۱۳۹۶/۱۰/۰۷ - ۱۰:۲۶:۴۹

این شعر نشانه پختگی شاعر است چون نشان می دهد که شاعر عمر در دنیا را جاودانه نمی داند لذا می گوید عمر دنیا را به هیچ باید گرفت و بی خیال بود البته شاید بعضی ها فکر کنند شاعر آخرت را به هیچ گرفته است اما با توجه به پختگی شاعر در علوم دنیا را به هیچ گرفتن مد نظر است

آرمان تولایی

۱۳۹۹/۰۱/۰۸ - ۱۸:۲۹:۲۷

خیام شخصیتی بسیار شجاع داشته است، منظورم شجاعت فکری و فلسفی است ، جایی که نیچه می گوید "دلاور ترین افراد نیز در میان ما کمتر دل آن چیزی را دارند که به راستی می دانند"و اما خیام به راستی دل آن چیز را داشته است ...خیام با وجود درک پوچ بودن دنیا و فنا شدن آدمی پس از مرگ هرگز به خودفریبی و خرافات پناه نبرده است و همواره وجود دنیای دیگر را بدور از عقل و منطق دانسته و مفهوم آخرت را تنها وسیله ای برای فرار از واقعیت مرگ و نیستی دانسته است که بزدلان به آن پناه می برند.

Teddy

۱۳۹۹/۰۲/۱۷ - ۰۸:۱۶:۳۹

اینکه از این رباعی نتیجه بگیریم که خیام آخرت را کاملا رد کرده کاملا غلط و پوچ است. و منظور شاعر صرفا پوچ دانستن لذات مادی و این دنیایی است

احمد نیکو

۱۳۹۹/۰۵/۱۴ - ۱۲:۲۴:۲۸

دنیا به مراد رانده گیر، آخِر چه؟وین نامهٔ عمر خوانده گیر، آخِر چه؟گیرم که به کامِ دل بمانی صد سال،صد سال دگر بمانده گیر، آخر چه؟ رباعی شماره 149 از بابا افضل کاشانی

گویان

۱۳۹۹/۰۶/۲۵ - ۱۴:۱۲:۳۴

جناب تدیخیردقیقا داره به عدم جاودانگی انساناشاره میکنه چندتا صدسال هم که کامجویی کنی آخرش مرگ هست

نمایش بیشتر