خیام
رباعی ۱۳۷
۱
تا کی غمِ آن خورم که دارم یا نه؛
وین عمر به خوشدلی گذارم یا نه،
۲
پر کن قدح باده، که معلومم نیست
کاین دم که فرو برم بر آرم یا نه.
نظرات
زامیا