خیام
رباعی ۱۴۰
۱
خیام، اگر ز باده مستی، خوش باش؛
با لالهرخی اگر نشستی، خوش باش؛
۲
چون عاقبتِ کار جهان نیستی است،
انگار که نیستی، چو هستی خوش باش.
نظرات
سیاووش
صدرا