خیام

رباعی ۱۴۳

عمرت تا کی به خود‌پرستی گذرد

یا در پیِ نیستی و هستی گذرد

می خور که چُنین عمر که غم در پی اوست

آن بِهْ که به خواب یا به مستی گذرد

پایان

سهیل قاسمی :

علی

۱۳۹۶/۰۱/۲۶ - ۱۳:۱۵:۰۸

به گمانم منظور ایشان از "خواب" ، همان حالت مستی استچرا که در یکی از رباعی هایشان آورده اند : در خواب بدم مرا خردمندی گفتکاز خواب کسی را گل شادی نشکفتکاری چه کنی که با اجل باشد جفت؟می خور که به زیر خاک می‌باید خفتحال چگونه حرف خود را نقض کند و بگوید 'بهتر است عمر به خواب بگذرد' ؟ لیکن در این مصرع پایانی ترانه های خیام، منظور از خواب همان حالت مستی (که مقابل هشیاری است) می باشد

۷

۱۳۹۷/۰۲/۱۷ - ۰۱:۵۱:۲۹

اینقدر به این جهان و آن جهان میندیش که غمین نباشی.آدم باش و زندگی و دم را دریاباسیر خواسته و خاسته مباش و گروگان ترس جهان نامدگان و رفتگانمنظور از خواب فراموشی آگاهانه است.اگر بنا بر غم و ترس است به که جامی بنوشی و از پی خواب خوشش چست و چالاک برخیزیهدایت خورد و خفت.عمر گرانمایه در این صرف شدتا چه خورم فاش و چه نوشم جداای شکم گنده به نانی بسازتا نکنی جان به بادی فدا

خیام

رباعی ۱۴۳

تصاویر و صوت

سهیل قاسمی :

نظرات

علی

۷