خیام
رباعی ۱۱۶
۱
هنگام صبوح ای صنمِ فرخْپی
برساز ترانهای و پیش آور می؛
۲
کافکند به خاک صد هزاران جَم و کیْ
این آمدنِ تیرمه و رفتنِ دی.
نظرات