کمال خجندی

شمارهٔ ۱۰۵۶

گفتم: ای سیم‌ذقن! گفت: که را می‌گویی؟

گفتم: ای عهدشکن! گفت: چه‌ها می‌گویی

گفتم: ای آنکه نداری سر یک موی وفا

گفت: معلوم شد اکنون که مرا می‌گویی

گفتم: ای جان ز دل سخت تو فریاد مرا

گفت: با ما سخن سخت چرا می‌گویی؟

گفتم آن زلف پریشان تو با مشک خطاست

گفت: تا چند پریشان و خطا می‌گویی؟

گفتم: از باد نسیم تو شنیدن چه خوش است

گفت: تا کی سخن از باد هوا می‌گویی

گفتم: از دست دل خود به هلاکم راضی!

گفت: این خود ز زبان و دل ما می‌گویی

گفتمش: کی رسد از بخت پیامی به کمال؟

گفت: آن روز که از ماش سلامی گویی

دیوان کمال خجندی به کوشش احمد کرمی - کمال خجندی - تصویر ۳۷۳

دیوان کمال الدین مسعود خجندی به کوشش آکادمی علوم اتحاد شوروی ۲-۲ - کمال الدین مسعود خجندی - تصویر ۱۹۹

جعفر عسکری

۱۴۰۲/۰۱/۲۳ - ۱۳:۵۲:۵۷

سلام. شوربختانه این غزل زیبا، با اشکالات فراوانی ثبت شده که شکل صحیح رو می‌نویسم: گفتم: ای سیم ذقن! گفت: که را می‌گوئی؟ گفتم: ای عهد شکن! گفت: چه‌ها می‌گوئی؟ گفتم: ای آن‌که نداری سر یک موی وفا گفت: معلوم شد اکنون که مرا می‌گوئی گفتم: ای جان! ز دل سخت تو فریاد مرا گفت: با ما سخن سخت چرا می‌گوئی؟ گفتم: آن زلف پریشان تو یا مشک خطاست؟ گفت: تا چند پریشان و خطا می‌گوئی؟ گفتم: از باد نسیم تو، شنیدن چه خوش‌ست گفت: تا کی سخن از باد هوا می‌گوئی؟ گفتم: از دست دل خود به هلاکم راضی! گفت: این خود ز زبان و دل ما می‌گوئی گفتمش: کی رسد از بخت پیامی به کمال؟ گفت: آن روز که از ماش سلامی گوئی

کمال خجندی

شمارهٔ ۱۰۵۶

تصاویر و صوت

نظرات

جعفر عسکری