کمال خجندی
شمارهٔ ۶۲۷
۱
دارد به سجده شبها به روی بر زمینی
بنگر که نور طاعت می تابد از جبینش
۲
در حسن دارد آنی از لطف هم دهانی
چندانکه باز جونی آن هست و نیست اینش
۳
آن لب به آستین ها چون پاک کردی
نقل و شکر شد آنجا ریزان ز آستینش
۴
از می دانی چراست همدم خال و خطش به لبها
و برخاستند او را بردند عقل و دینش
۵
میکرد جان عاشق بر دلبران گرانی
بگذاشتند او را بردند عقل و دینش
۶
بی تو کجا بت چین یک جا قرار گیرد
گر دست و پا ببندند صورتگران چینش
۷
خون کمال گفتی ریزم به خاک این در
جا در بهشت سازد گر می کشی چنینش
نظرات