کمال خجندی
شمارهٔ ۷۷۱
۱
اگر من از عشق آن دو رخ میرم
ای گل روضه دامنت گیرم
۲
کاشی سازند از گلم مرغی
با کمان ابرونی زند تیرم
۳
دیدم آن رخ بخواب خوش سحری
بخت و روز نکوست تعبیرم
۴
پیش رو ار نشانیم چون زلف
باید اول نهاد زنجیرم
۵
شد سپیدم چو شیر موی و هنوز
بابت طفل چون می و شیرم
۶
حرص پیران فزون بود به بتان
در گذر ای جوان که من پیرم
۷
پیش خط لب گشود و گفت کمال
لطف تحریر بین و تقریرم
نظرات