کمال خجندی
شمارهٔ ۸۶۴
۱
شبی نگذرد بر دوچشم اشک گلگون
که از دل بروما نیارده شبیخون
۲
گر آن مه پذیرد ز من ناله و آه
از اینان متاعش فرستم بگردون
۳
خیالت چون بر آب چشمم نشیند
بگویند بنشست شیرین به گلگون
۴
چو باد آید آن ابروان در نمازم
که دارند از نوجگرهای پر خون
۵
زلب خستگانرا دهی نوشدارو
نخوانم به محراب جز سورة نون
۶
کمال اهل حکمت چوشعر نوخواننده
طبیب شفا بخش باشد به قانون
نظرات