امیرخسرو دهلوی
شمارهٔ ۱۰۰۴
۱
ز من بشنو، ای دل که خوبان چه چیزند؟
عزیزان قومند و قومی عزیزند
۲
به لعل چو آتش جهانی بسوزند
به تیغ مژه خلق را خون بریزند
۳
کمان ابروانند با تیر غمزه
به خون ریختن همچو شمشیر تیزند
۴
بجز دور چشمانش خود کس ندیده ست
که مستان به هشیار مردم ستیزند
۵
به چشم آهوانند و مردم به صورت
از آن همچو آهو ز مردم گریزند
۶
نشستن بدیشان کجا می توانند؟
کسان کز سر دین و دنیا نخیزند
۷
نیابند یک ذره بی مهر ایشان
اگر خاک خسرو پس از مرگ بیزند
نظرات