امیرخسرو دهلوی

شمارهٔ ۱۴۶۴

غم کشی چند یار خویش کنم

گریه بر روزگار خویش کنم

با دل خویش درد خود گویم

مویه بر سو کوار خویش کنم

می رود چون ز خون دل رقمی

بر درت یادگار خویش کنم

مرغ دامیم کو رخت که دمی

ناله در نوبهار خویش کنم؟

دل نی و جان نی، پیش تو چه کنم؟

که تو را شرمسار خویش کنم

چون به جز غم کسی نه محرم ماست

غم خود غمگسار خویش کنم

یار باید به وقت خوردن غم

خسرو خسته یار خویش کنم