امیرخسرو دهلوی
شمارهٔ ۱۶۱۱
۱
گر ز شوخی نیستت پروای من
رحمتی بر چشم خون پالای من!
۲
ناگهان گر گشت کویت می کنم
چشم من در غیرت است از پای من
۳
من چو جان بدهم، سگ خود را مگوی
تا نگهدارد به کویت جای من
۴
از دلم گر کرته تنگ آمد ترا
خود قبا کن این دل یکتای من
۵
سوزش من از چراغ خانه پرس
کوست سوزان هر دم از سودای من
۶
سنگهایی کان به کویت می خورم
گو گوارا باد بر رسوای من
۷
جان خسرو در دو چشمت یک نظر
گر چه سرزد این قدر کالای من
نظرات