امیرخسرو دهلوی
شمارهٔ ۳۱۵
۱
از عشق اگر دلت چو کبابی به تابه ایست
دل باشد ار ز نرخ کبابت کبابه ایست
۲
هر دل که در تنی به هوایی مقید است
دل نیست آن که شاهدی اندر نقابه ایست
۳
ناخوش تر است بوی تو هر چند کز غرور
بر گلخنت ز مشک و ز عنبر گلابه ایست
۴
ای آنکه آب خوش خوری از تشنگی فسق
باقی ز آبخورد تو بانگ شرابه ایست
۵
وه وه که تا بلند کنی ز اطلس فلک
در پای آن بلند قدم پای تابه ایست
۶
رهبر ز شوق گیر که جایی رسی، از آنک
دنیاست غول رهزن و عالم خرابه ایست
۷
در زنده عیب زنده دلان نیست خود به نقص
در آب خضر، اگر چه گلش آفتابه ایست
۸
از شیشه سپهر طلب می که در صفت
بر وی فرشته هم چو مگس بر قرابه ایست
۹
خسرو کجات صورت معنی دهد جمال
ز آیینه دلی که سیه همچو تابه ایست
نظرات