امیرخسرو دهلوی
شمارهٔ ۸۰۱
۱
هیچ کس از باغ و بر بوی وفایی ندید
در همه بستان خاک مهرگیایی ندید
۲
رسم قلندر خوش است بی سرو پا زیستن
کار جهان را کسی چون سرو پایی ندید
۳
مرد ز عقد کسان در مرادی نیافت
اهل ز نقد خسان کاه ربایی ندید
۴
هم نفسان را خرد بیخت به غربال صدق
در دل ویران شان گنج وفایی ندید
۵
تیرگی حال خویش پیش که روشن کنم؟
چون دلم از دوستان هیچ صفایی ندید
۶
بی غمی از کام دل هیچ نصیبم نداد
شبپره از آفتاب هیچ ضیایی ندید
۷
از چه ادب می کند چرخ مرا، چون ز من
دور گناهی نگفت، دهر خطایی ندید
۸
خواست شکایت کند دل ز جفاهای عشق
همت ما را در آن عقل رضایی ندید
۹
دولتی عقبی، سزاست، گر چو منی را نجست
محرم سلطان، رواست، گر به گدایی ندید
۱۰
صورت مقصود خویش دیده ندیدی، و لیک
آینه بخت را آه که جایی ندید
۱۱
سینه خسرو ز غم غنچه صفت خون گرفت
کز چمن روزگار برگ و نوایی ندید
نظرات