وفایی مهابادی
شمارهٔ ۹
۱
بشکست چو زلف سیه مشک فشان را
بشکست دگر رونق و بو، عنبر وبان را
۲
در ابروت از عارش و مژگان به خیالم
یک جا نبود مهر و مه و تیر و کمان را
۳
زلف تو بلای دل و خط، فتنه ی دل هاست
خونین دل از این پیر و جوان پیر و جوان را
۴
فریاد ازان چشم غزالانه که کردند
در سلسله ی زلف تو صد شیر ژیان را
۵
تا چشم من غم زده سیراب جهان است
یک سرو نرسته است چو تو باغ جهان را
۶
خون گشت دل و دیده ی من موی برآورد
از بس که به دل گریه کنم موی میان را
۷
گفتم که کنم شکوه ز هجران تو، زلفت
در گردنم افتاد و فرو بست فغان را
۸
بسی شمع رخت روز، شب خلوتیان است
یک روز بر افروز شب خلوتیان را
۹
زین جام و سبو طی نشود تشنگی ما
ساقی به بغل گیر سبک رطل گران را
۱۰
از کشمکش دهر تو آنستی «وفایی»
در چشم کشی خاک در پیر مغان را
نظرات