مهستی گنجوی
شمارهٔ ۱۶
۱
هنگام صبوح، گر بت حور سرشت
پر می قدحی بمن دهد بر لب کشت
۲
هر چند که از من این سخن باشد زشت
سگ به ز من ار هیچ کنم یاد بهشت
نظرات