مهستی گنجوی
شمارهٔ ۹۶
۱
در بستان دوش از غم و شیون خویش
میگشتم و میگریستم بر تن خویش
۲
آمد گل سرخ و چاک زد دامن خویش
والود باشکم همه پیراهن خویش
نظرات