مهستی گنجوی
رباعی شمارۀ ۱۰۴
۱
از بس که کند زلف تو با روی تو ناز
بیم است که از رشک کنم کفر آغاز
۲
من بندهٔ بادی شوم ای شمع طراز
کو زلف تو را ز روی بر دارد باز
تصاویر و صوت
نظرات