مهستی گنجوی

رباعی شمارۀ ۱۳۴

۱

نه مرد سجاده‌ایم و نه مرد گلیم

ما مرد می‌ایم در خرابات مقیم

۲

قاضی نخورد می که از آن دارد بیم

دُردی خرابات به از مال یتیم

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

فروغ

۱۳۹۱/۱۲/۲۲ - ۱۶:۴۹:۴۸

بیت اول و دوم اینجوری بهتره، فکر می کنم:ما نه ایم، مرد سجاده و مرد کلیم ما مرد می ایم و در خرا بات مقیم قاضی نخورد می، که ز آن دارد بیمدردی خرابات به از مال یتیم

بهرام مشهور

۱۳۹۴/۱۱/۱۳ - ۰۴:۴۱:۴۳

یعنی سابقه خوردن مال یتیم از طرف قاضی دستکم از از از زمان مهستی بوده و رایج هم بوده است

مصطفی

۱۳۹۶/۱۰/۱۷ - ۰۲:۱۱:۱۹

افرین به فروغ حق با ایشان است. اینطور خوش آهنگ تر و وزین تر است.

حمیدرضا

۱۳۹۸/۰۱/۱۱ - ۱۴:۵۷:۵۹

وقت بخیر دوستاندریکی از کتابهایی که خوندم این شعر رو اینگونه هم آوردند:ما اهل مِی ایم و در خرابات مقیمنه مردم سجاده و نه مرد گلیمقاضی نخورد می که از آن دارد بیمدُردی خرابات به از مال یتیم

نعمت ا..

۱۴۰۰/۰۱/۰۸ - ۱۸:۲۱:۳۵

نی مردم سجاده و نی اهل گلیم ما اهل می ایم و در خرابات مقیمقاضی که نمیخورد می و دارد بیمگو دُردِ خرابات به از مال یتیم

افسانه چراغی

۱۴۰۱/۰۴/۲۹ - ۱۰:۰۰:۳۵

کافی است سجاده را بدون تشدید بخوانیم؛ وزن درست می‌شود.  

جعفر عسکری

۱۴۰۱/۱۱/۱۸ - ۱۶:۰۸:۵۴

این رباعی از "سنائی غزنوی"‌ست: نه مرد سجاده‌ایم و نه مرد گِلیم ما مرد می‌ایم و رود و میخانه، مقیم ما را چه کنی به قاضی و مَقضی بیم؟ دردی خرابات، بِه از مال یتیم!   از دستنویس بایزید ولی‌الدّین، 684‌ق

نمایش بیشتر