مهستی گنجوی

و مصراع نخست شاید بدین گونه درست تر و هم عاشقانه تر باشد:چون بادل من ،نیست دلت در یک پوست که با مصرع دوم نیز همخوان است.

مصرع اول این طور نمیتونه باشه؟چون با دل تو نیست خرد در یک پوستیعنی می فرماید تو عقل نداری که دوست و دشمن را یکی میبینی

بنده این مصرع را قبلا اینگونه شنیده بودم :​چون با دل تونیست (وفا) دریک پوست....

رسائل العُشّاق و وسایل المشتاق، علی بن احمد سیفی نیشابوری، نسخه برگردان دستنویس شمارۀ 3005 کتابخانۀ المالی ترکیه، کتابت 685 ق، به کوشش: جواد بشری، تهران، بنیاد موقوفات افشار، با همکاری انتشارات سخن، 1399این دو رباعی در این کتاب آمده است:تا خسته دلم به عشقت اندر پیوستدانی که همه فضول بنهاد ز دستچندان‌که تو خواهی ز تو نومیدی هستخود را به رسن بر تو همی‌نتوان بستبر یاد تو بی تو این جهان گذرانبگذاشتم و تو هستی از بی‌خبراندست از تو بشستم و نشستم به کرانچون بی تو گذشت، بگذرد بی دگرانرباعی اول، جزو رباعیّات نویافتۀ مهستی است و رباعی دوم، در لباب الالباب به اسم رشیدی سمرقندی است (377) و در دیوان رشیدالدین وطواط هم وارد شده است (ص 617).