مهستی گنجوی

سلام در مصرع اول کلمه خود به معنی کلاه آمده است

بسیار زیبا ست با ظرافت چهار ابزار .خود؛زره؛ خنجر و سپر . چهار عنصر . چهار وقت و نام چهار گل را در هر مصرع آورده است . دو بیت از فردوسی را به خاطرم آورد . به روز نبرد آن یل ارجمند به تیغ و به شمشیر و گرز و کمندبرید و درید و شکست و بیستسلام را سر و سینه و پا و دست .پاینده باشید

یلان را سر و سینه ......

چون خودم معنی درع را نمی دانستم جستجو کردم:دراعه . [ دُرْ را ع َ/ دُ را ع َ ] (ع اِ) دراعة. نوعی از جامه ٔ مشایخ ، گویند آن فوطه باشد که بر دوش اندازند و فارسیان به تخفیف نیز خوانند. (از غیاث ). جامه ای از پنبه و یا ازپشم خشن که مرد و زن هر دو پوشند. (ناظم الاطباء). جامه ٔ دراز که زاهدان و شیوخ پوشند. جبه . بالاپوش فراخ : یک روز به سرای حسنک شده بود [ بوسهل ] به روزگار وزارتش پیاده و به دراعه ، پرده داری بر وی استخفاف کرده بود وی را بینداخته . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 178). جبه ای داشت [ حسنک ] حبری رنگ با سیاه می زد خلق گونه و دراعه و ردایی سخت پاکیزه . (تاریخ بیهقی ص 180). دراعه ٔ سپیدی پوشیدی . (تاریخ بیهقی ص 364).

ترتیب زمانی رویش چهار گل نرگس، بنفشه ،سوسن و گل گلاب آتشی(یا گل محمدی پررنگ ) در قالب شعر بیان شده است .اما مضمون ادبی آن گذشت روزگار با چهره های گوناگون آن است که هرروز رنگ و بویی دارد پس نباید ناامید شد.

جناب آرش گرامیتیغ همان شمشیر است. شعر فردوسی بدین صورت درست است:به روز نبرد آن یل ارجمندبه شمشیر و خنجر، به گرز و کمندبرید و درید و شکست و ببستیلان را سر و سینه و پا و دست

در ادبیات پیشین ما، منظور از گل، گل سرخ است.