مهستی گنجوی

رباعی شمارۀ ۳۲

۱

در آتش دل پریر بودم بنهفت

دی باد صبا خوش سخنی با من گفت

۲

کامروز هر آن که آبرویی دارد

فرداش به خاک تیره می‌باید خفت

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

شهرام

۱۳۹۹/۰۴/۱۲ - ۰۳:۲۷:۲۵

پریر به چه معنی است ؟کلا مصرع اول رو میشه توضیح بدید ؟

nabavar

۱۳۹۹/۰۴/۱۲ - ۱۷:۵۰:۴۷

گرامی شهرامدر آتش دل پریر بودم بنهفتدی باد صبا خوش سخنی با من گفتمی گوید؛ پریروز در نهانخانه ی دل آتشی داشتم دیروز نسیم صبحگاهی با من سخنی دلنشین گفت

افسانه چراغی

۱۳۹۹/۱۰/۱۷ - ۱۳:۱۴:۱۴

در مصرع اول بنهفت باید به این صورت نوشته شود: به نهفت یعنی پنهانیجالب است که در این رباعی از چهار عنصر آتش، باد، آب و خاک نام برده است. همچنین چهار زمان پریروز و دیروز و امروز و فردا.

مهرداد

۱۴۰۳/۰۴/۰۳ - ۰۳:۳۳:۳۰

در آتش دل پریر بودم بنهفت! یعنی نهفته بودم افتاده بودم

نمایش بیشتر