مهستی گنجوی

رباعیی است زنانه و بسیار زیبا، دم پیر اشاره به هم نفسی ، همسر ( شوهر ) پیر دارد

باسلام بنده ازنظر دوستان استفاده کردم به نظرم آمد که عرض کنم در بیت اول احتمالا دم پیر با کسر میم درست باشد به این معنا کا انسان در پیری قوای خودش را ازدست می دهد ودم بمعنای نفس می باشد

دم پیر درستهدم پیری هم وزن و هم قافیه رباعی رو بهم زده

عرض ادب گنجور عزیزحقیر نسخه خطی این دوبیتی را دارماگر امکانش بود تصویر آن را ارسال می کردم(دم پیر) درست است معنی هم بی نیاز از تفسیر ...،فقط در عجبم چرا تصحیح نمی فرمائید دوستان فرهیخته این همه حاشیه نویسی کرده اندپیروز و پاینده و پویا به مهرحس تو

سلامما را به دم پیر نگه نتوان داشتدر حجره ی دلگیر نگه نتوان داشتآن را که سر زلف چو زنجیر بوددر خانه به زنجیر نگه نتوان داشت بنت_البخاریه1⃣ این رباعی معروف نخستین بار در تاریخ گزیده بنام بنت البخاریه آمده و اصولا باید با توجه به قدمت و اعتبار اثر بنام همین شاعر ناشناخته که اطلاعات دیگری در مورد او ارائه نشده؛ پذیرفته شود. 2⃣ تقریبا 200 سال بعد حکیمشاه در ترجمه مجالس النفائس این رباعی را بنام عایشه_مقریه ثبت کرده است.3⃣ حدود 250 سال بعد آذر بیگدلی در آتشکده همین رباعی را این بار بنام مهستی گنجه ای آورده است.4⃣ پس از آن تعدادی از تذکره نویسان که استفاده آنها از آتشکده بعنوان منبع مشهود است رباعی را به مهستی نسبت داده اند از جمله تذکره اسحاق بیگ ، نقل مجلس ، ریاض العارفین ، مجمع الفصحا ، خیرات حسان5⃣ و بدین ترتیب در کتب و مقالات معاصر و با استناد بر منابع متاخر این رباعی بنام مهستی مشهور گشته است.6⃣ رباعی در برخی نسخ قصه امیراحمد و مهستی آمده و چه بسا منبع آذر همین داستان بی تاریخ و نامعتبر بوده باشد! در هر حال انتساب این شعر به مهستی منتفی است.7⃣ مولف تاریخ گزیده از بنت البخاریه و عایشه مقریه جداگانه نام برده و بنام هر کدام یک رباعی نقل کرده است؛ این مطلب نظر آقای محرابی مبنی بر یکی بودن این دو شخص را به چالش می کشد مگر اینکه دلایل مستند ارائه شود.