شما اینجا هستید :
مهستی گنجوی

مهستی گنجوی

رباعی شمارۀ ۴

۱

آتش بوزید و جامهٔ شوم بسوخت

وز شومی شوم نیمهٔ روم بسوخت

۲

بر پای بُدم که شمع را بنشانم

آتش ز سر شمع همه موم بسوخت

تصاویر و صوت

دیوان مهستی گنجوی به کوشش طاهری شهاب - مهستی گنجوی - تصویر ۴۱
رباعیات مهستی گنجوی چاپ آذربایجان شوروی به سال ۱۹۸۵ - تصویر ۹

نظرات

user_image
حسین
۱۳۹۲/۰۲/۲۵ - ۰۳:۲۴:۳۶
یادی از نرون خونخوارکرد
user_image
شـایان
۱۳۹۵/۰۳/۲۱ - ۱۵:۴۱:۱۴
شما اشتباه می کنیدشوم = Shoom روم = roomو ایشان از نرون یادی نکرده است !
user_image
صادق مطهری
۱۳۹۵/۰۴/۲۸ - ۲۳:۵۱:۳۲
ازبهر یک شومسوخت شهر روم
user_image
عمر شیردل
۱۳۹۵/۰۶/۲۲ - ۱۵:۴۲:۴۴
مقصد از روم ( Roma ) پایتخت ایطالیای کنونی ، و واتیکان (Watican) ٫ می باشد .
user_image
عمر شیردل
۱۳۹۵/۰۶/۲۲ - ۱۶:۰۲:۱۲
البته واتیکان را باید چنین نوشت : ( Vatican ) .
user_image
جعفر عسکری
۱۳۹۵/۰۹/۲۷ - ۰۴:۳۶:۱۳
سلامتعجب کردم از تفسیر!! دوستانشوم در هر دو مصرع بیت اول یعنی شوی(شوهر)منروم یعنی روی منموم هم یعنی موی من(اشاره به بلندی موی شاعر دارد)اصلا هم ربطی به نرون و روم و .. ندارهبا این توضیحات لطفا یه بار دیگه این رباعی رو بخونید
user_image
منصور
۱۳۹۶/۰۱/۰۳ - ۱۵:۱۱:۲۸
سلام . واقعا جناب عسگری درست و شیوا توضیح دادند . البته ایشان کاملا درست شرح دادند
user_image
فیض بارش
۱۳۹۶/۰۱/۱۵ - ۰۱:۲۸:۲۱
من تعجب کردم به تفسیر جناب عسکری !مگر این متل را نشنیده ی که میگویند: (از بهر یک شوم بسوخت شهر روم)؟ و در رباعی بالا درست همین متل توضیح هم داده شده، لطفن زبان پارسی را به لهجه های خود تفسیر نکنید مگر شوی (شوهر) و موی (زلف) در کجای این رباعی سازگاری دارد؟با آن توضیحات شما یک بار دیگر هم رباعی را خواندم اما سراسر مشکل داشت و هیچ معنی منطقی هم نداشت.با مهر بارش
user_image
جعفر عسکری
۱۳۹۶/۰۳/۱۴ - ۱۰:۰۲:۲۷
سلامجناب Bareshاینقدر این رباعی واضح و روشنه که احتیاجی به تفسیر و لهجه ندارهشما لطفا سازگاری "بر پای بدم" و "شمع نشاندن" رو در این رباعی با موضوع مطرح شده تون بفرمائید تا مشخص شه که آیا شاعره این شعر در روم بودند تا آن آتش رو بنشانند؟لطفا معنی منطقی خودتون رو ذکر کنید تا گمراهی ها بیشتر نشنشاید شاعره نگاهی به اون متل داشته باشن ولی کاملا مشخصه که ربطی به اون ماجرا ندارهاگر دلایل منطقی و محکمه پسندی دارین،بفرمائین.شاید من اشتباه می کنم(در ضمن جستجو کردم و این متل و ماجرای مربوط به اون رو نیافتم.اگر لینکی هست ارائه کنین)
user_image
مصطفی
۱۳۹۶/۱۰/۱۶ - ۰۷:۲۳:۳۱
سلام،نظر به اینکه تفسیر آقای عسگری درست میباشد، سوالی هست که امید است دوستان جواب بدهند که آیا در مصرع پایانی کلمه «موم» به معنای خود شمع (در زبان عربی) نیست؟ بر پای بدم که شمع را بنشانم آتش ز سر شمع همه موم بسوختسپاس. از توضیحات دوستان بهره زیادی می‌برم . متشکرم
user_image
فیض‌اله فتح‌اله زاده (تاقانه‌) از بوکان
۱۳۹۷/۱۱/۰۹ - ۱۶:۴۰:۰۱
با سلام واضح است شاعر در اینجا خواسته هنر نمایی کند و انصافا اشراف کامل به لهجه و گویش را به حد اعلی رسانده و به خواننده فهمانده بر اثر وزش باد جامه‌ی شویش(شوهرش) سوخته و از و شومی و بد شگونی شویش (شوهرش) رویش زیبا و چون قرص ماهش (اشاره به نیمه همان ماه چارده را القا می کند)ایستاده و سرپا خواسته شمع را بر تاقچه و بلندایی در حد نیم تنه بنشاند (که اشاره به رفاه زندگی دار) و شعله‌ی شمع موی او را سوزاندهامید که تفسیرم را نقد فرمایید‌ سپاسگزارم
user_image
آرش غنی زاده
۱۳۹۸/۰۶/۲۵ - ۰۰:۴۸:۵۱
دو ستان درست می فرمایند باد وزیده جامه ی شوهر سوخته و از عصبانیت شوهر شاعره روی برگردانده ( تصویری زیبا از نیم رخ شاعره ) که از شرم نیمه رو و گستاخی که داشته سوخته است .از خجالت و شدت توبیخ بر زمین نشسته بود یا خودش رو جمع و جور کرده بود که برخاسته تا آتش را بنشاند که گیسوش هم می سوزد .
user_image
saeed ahadkish
۱۳۹۹/۰۹/۳۰ - ۰۶:۲۲:۰۱
کلمات شوم و روم و موم همگی ایهام تناسب دارند و شاعر تعمدا خواسته تا فهم منظور اصلی سخت تر شود
user_image
Yousef Shafiei
۱۴۰۲/۰۴/۰۱ - ۰۸:۱۹:۳۰
من از خواندن این رباعی اینو دریافت کردم باد وزیده و شمع نزدیک لباس بوده و باعث سوختن لباس شوهر شده شوهر با عصبانیت زن رو باعث سوختن لباسش دانسته و احتمالا سیلی به صورتش زده و در  نصف صورتش احساس سوزش و سوختگی کرده و همینکه رفته شمعی که باعث سوختن لباس شده رو خاموش کنه موهاش هم آتش گرفته اگر همینی که من از این شعر فهمیدم باشه شاید این رباعی حاصل همان سیلی باشه
user_image
مسعود قزوینه
۱۴۰۲/۰۵/۲۴ - ۰۴:۵۲:۲۲
سلام خدمت عزیزان دیدگاه دوستان رو خوندم و میتونم بگم که برداشت همه دوستان تا حدودی درست بود و در تکمیل نظرات شما این رو اضافه کنم که شاعر دقیقا به داستان نرون و سوختن شهر روم اشاره میکنه و با توانایی بالا در سرودن و به زیبایی ، خودش رو به شهر روم و همسرش رو به نرون تشبیه میکنه و میشه گفت شاعر پیشامد زندگی خودش و بار غمی که براش بوجود اومده رو با اتش سوزی شهر روم و آن فاجعه مقایسه میکنه 
user_image
فرزانه نقاش
۱۴۰۲/۰۷/۰۶ - ۱۳:۱۶:۴۷
شاعره در زبان پارسی درست نیست و اضافه کردن پسوند  ه برای افراد مونث در دستور زبان عربی است.