مهستی گنجوی

حوران به گفته ای مادینه اند ! و غلمان ریدک هستند و امرد! امرد را بر وزن افعل نباید خواند فارسی است از الف که منفی کننده است بعلاوه مرد سرهم یعنی نامرد کسی که به مردی نرسیده است .

سلامدر خلاصه الاشعار (721ق) و مونس الاحرار (741ق) رباعی زیر بدون نام سراینده نقل شده است:ای باد که جان فدای پیغام تو بادآن لحظه که بگذری بر آن حورنژادگو بر سر ره دلشده ای را دیدمکز آرزوی تو جان شیرین می داداین رباعی در جنگ لالااسماعیل (742ق) بنام مجد همگر شیرازی ثبت شده است.در کتب و مقالات چاپی معاصر این رباعی با تغییر و تحریف به مهستی گنجوی منسوب شده؛ و تحریف چنان استادانه! بوده و خوش افتاده! که محقق سختگیری چون فریتز مایر نیز آن را در مهستی زیبا بنام مهستی آورده است:ای باد که جان فدای پیغام تو بادگر برگذری به کوی آن حورنژادگو بر سر راه مهستی را دیدمکز آرزوی تو جان شیرین می داداین انتساب ظاهرا نخستین بار در مقاله آقای فریدون نوزاد در مجله گلهای رنگارنگ (1323ش) و پس از آن در چهار شاعره بزرگ ایران (1329ش) بدین شکل تحریف شده ثبت شد؛ و با چاپ در کتابهای زنان سخنور و دیوان مهستی گنجوی در سال 1335ش بنام مهستی تثبیت شد!