منوچهری

منوچهری

شمارهٔ ۴

۱

غرابا مزن بیشتر زین نعیقا

که مهجور کردی مرا ازعشیقا

۲

نعیق تو بسیار و ما را عشیقی

نباید به یک دوست چندین نعیقا

۳

ایا رسم و اطلال معشوق وافی

شدی زیر سنگ زمانه سحیقا

۴

عنیزه برفت از تو و کرد منزل

به مقراط و سقط اللوی و عقیقا

۵

خوشا منزلا، خرما جایگاها

که آنجاست آن سرو بالا رفیقا

۶

بود سرو در باغ و دارد بت من

همی بر سر سرو باغی انیقا

۷

ایا لهف نفسی که این عشق بامن

چنین خانگی گشت و چونین عتیقا

۸

ز خواب هوی گشت بیدار هرکس

نخواهم شدن من ز خوابش مفیقا

۹

بدان شب که معشوق من مرتحل شد

دلی داشتم ناصبور و فلیقا

۱۰

فلک چون بیابان و مه چون مسافر

منازل: منازل، مجره: طریقا

۱۱

بریدم بدان کشتی کوه‌لنگر

مکانی بعید و فلاتی سحیقا

تصاویر و صوت

فروغ گل (گزیده و شرح و تحلیل اشعار منوچهری دامغانی) - دکتر نصرالله امامی - احمد بن قوص منوچهری دامغانی - تصویر ۴۷

نظرات

user_image
بهمن کاوه
۱۳۹۶/۰۸/۲۳ - ۰۶:۳۳:۳۵
این شعر بشدت متاثر از معلقه ی اول، سروده ی امروء القیس میباشد. در کل، اشعار منوچهری تا درجات بالایی ملهم از ادب عربی بوده است؛ به عنوان مثال در همین شعر، به شیوه ی اعراب (پیش از اسلام) شعر سروده و به رسم و اطلال معشوقه و زاری بر آنها اشاره میکند، عنیزه را نام میبرد، که معشوقه ی امروءالقیس بود و معلقه ی اول نیز تا حدود فراوانی برای وی سروده شده بود... در مورد تاثیر ادب عربی بر ادبیات فارسی و اخصاً شیوه و سبک ادبی منوچهری دامغانی، حرف برای گفتن زیاد است... ساعد و منصور باشید.
user_image
نرگس
۱۳۹۸/۰۴/۲۷ - ۰۴:۴۹:۴۵
اگر دوستان راجع به بیت چهارم به خصوص مصراع دوم آن اطلاعی دارند بفرمایند. معنای آن برای بنده واضح نیست. آیا مقراط و سقط اللوی اسم مکان هستند؟