منوچهری

منوچهری

شمارهٔ ۴۹ - در وصف شراب فرماید

۱

ای باده! فدای تو همه جان و تن من

کز بیخ بکندی ز دل من حزن من

۲

خوبست مرا کار به هر جا که تو باشی

بیداری من با تو خوشست و وسن من

۳

با تست همه انس دل و کام حیاتم

با تست همه عیش تن و زیستن من

۴

هر جایگهی کآنجا آمد شدن تست

آنجا همه گه باشد آمد شدن من

۵

وانجا که تو بودستی ایام گذشته

آنجاست همه ربع و طلول و دمن من

۶

ای باده خدایت به من ارزانی دارد

کز تست همه راحت روح و بدن من

۷

یا در خم من بادی یا در قدح من

یا در کف من بادی، یا در دهن من

۸

بوی خوش تو باد همه ساله بخورم

رنگ رخ تو بادا بر پیرهن من

۹

آزاده رفیقان منا من چو بمیرم

از سرخترین باده بشویید تن من

۱۰

از دانهٔ انگور بسازید حنوطم

وز برگ رز سبز ردا و کفن من

۱۱

در سایهٔ رز اندر، گوری بکنیدم

تا نیکترین جایی باشد وطن من

۱۲

گر روز قیامت برد ایزد به بهشتم

جوی می پر خواهم از ذوالمنن من

تصاویر و صوت

دیوان منوچهری دامغانی به کوشش محمد دبیرسیاقی - منوچهری دامغانی - تصویر ۹۱
برگزیده اشعار استاد منوچهری دامغانی به کوشش دکتر محمد دبیرسیاقی - سید محمد دبیرسیاقی - تصویر ۲۶
تصویرها و شادیها (گزیده اشعار منوچهری دامغانی) به انتخاب و توضیح دکتر محمد دبیرسیاقی - سید محمد دبیرسیاقی - تصویر ۱۰۹

نظرات

user_image
مستر مهدی
۱۳۹۶/۰۵/۲۴ - ۱۳:۲۳:۴۴
منوچهری پادشاه خمریه سرایان ادبیات فارسی و ایرانزمین است. اگر این غزل نبود دنیا چقدر نقصان داشت! منوچهری چقدر زیبا در این غزل ، حق باده در زبان فارسی و فرهنگ ایرانی- انسانی بجا آورده است. اگر فقط همین یک شعر را سروده بود، بس بود که او او را شاعری جاودان بدانیم.
user_image
حسنا
۱۳۹۹/۰۳/۲۹ - ۲۰:۱۲:۵۸
که باور می‌کند که در کشور این شاعر و سرزمین این فرهنگ، باده حرام و نوشیدن آن‌گناه است. تراژدی و کمدی تاریخ.