منوچهری
شمارهٔ ۷
۱
در خمار می دوشینم ای نیک حبیب
آب انگور دو سالینه‌م فرموده طبیب
۲
آب انگور فراز آور یا خون مویز
که مویز ای عجبی هست به انگور قریب
۳
شود انگور زبیب آنگه کش خشک کنی
چون بیاغاری انگور شود، خشک زبیب
۴
این زبیب ای عجبی مردهٔ انگور بود
چون ورا تر کنی زنده شود اینت غریب
۵
می بباید که کند مستی و بیدار کند
چه مویزی و چه انگوری، ای نیک حبیب
۶
ما بسازیم یکی مجلس، امروزین روز
چون برون آید از مسجد آدینه خطیب
۷
بنشینیم همه عاشق و معشوق به هم
نه ملامتگر ما را و نه نظاره رقیب
۸
می دیرینه گساریم به فرعونی جام
از کف سیم بناگوشی با کف خضیب
۹
جرعه برخاک همی‌ریزیم از جام شراب
جرعه بر خاک همی‌ریزد آزاده ادیب
۱۰
ناجوانمردی بسیار بود، چون نبود
خاک را از قدح مرد جوانمرد نصیب
تصاویر و صوت
نظرات
رهام
امین کیخا
امین کیخا