منوچهری

رباعی شمارهٔ ۳

۱

تاریک شد از مهرِ دل‌افروزم روز

شد تیره شب، از آه جگرسوزم روز

۲

شد روشنی از روز و سیاهی ز شبم

اکنون نه شبم شبست و نه روزم روز

تصاویر و صوت

عکس

صوت

نظرات

reza

۱۳۸۸/۰۹/۱۲ - ۰۴:۰۶:۵۲

ببینید این ادبای ما تا به کی را پیش بیی کره که این رباعی که همین امروز سروده شده وبرای این زمان

میرفخرایی

۱۳۹۳/۱۲/۱۵ - ۰۲:۲۸:۲۴

منبع این شعر چیست؟ من احساس می کنم کلماتی از مصرع اول و دوم جابجا شده اند. قاعدتاً آنچه شب را چون روز روشن می کند باید "مهر دل افروز" باشد نه "آه" که در شعر قدما اغلب به ابری سیاه تشبیه شده است. لذا بیت اول باید در اصل چیزی شبیه به این بوده باشد:"تاریک شد از آهِ جگر-سوزم، روزشد تیره شب، از مهرِ دل-افروزم، روز"

محسن شفیعی

۱۳۹۳/۱۲/۱۵ - ۱۴:۵۹:۰۶

رضای عزیز اگر بیت اول اینگونه که شما فرمودید باشه پس بیت دومهیچ ضرورت و لطفی نخواهد داشت و چگونه شاعر اکنون نه شبش شب است و روزش…

چکاوک

۱۳۹۴/۰۲/۳۱ - ۱۵:۲۴:۴۳

آقای میر فخرایی عزیز. این دوبیتی رو اگه حمل بر ظاهر لفظ کنیم حرف شما درست ولیشاید معنی اصلی شعر این باشه. خورشید و روز در مقابل مهر فروزان دلم مثل شبه و آه جگر سوزم هم آن قدر تاریکه که شب در مقابلش روزه. بعد ما (شد)در مصراع سوم رو به معنی (رفت)میگیریم معنی کاملا درست میشه. و با مصرع چهارم هم مطابق میشه

نمایش بیشتر