مسعود سعد سلمان

شمارهٔ ۱۳۱ - مرثیت یکی از سخنوران

گفتم تو مرا مرثیت کنی

خویشان مرا تعزیت کنی

فرزند مرا چون برادران

در هر هنری تربیت کنی

یابی به جهان عمر تا که قاف

تا قاف پر از قافیت کنی

شاهان جهان را به مدح ها

هر جنس بسی تهنیت کنی

عمال خرد را ز طبع و دل

ترتیب نهی تمشیت کنی

جان را و روان را به فضل و عقل

تیمارکش تقویت کنی

میدان سخن را به نظم و نثر

بر باره نیکو شیت کنی

در عالم دانش به سعی فهم

طاعت همه بی معصیت کنی

کی بود گمانم کز این جهان

بی زاد به رفتن نیت کنی