مسعود سعد سلمان
شمارهٔ ۲۳۶
۱
همچون قلمم ز بیخ کندی به ستم
کردیم نوان و لاغر و زرد و دژم
۲
وانگاه فرو بردیم ای شهره صنم
در آب سیاه و گل تیره چو قلم
تصاویر و صوت
نظرات