محتشم کاشانی
شمارهٔ ۳۱۲
۱
به من که آتش عشقش نکرده دود هنوز
فشاند دست که این وقت آن نبود هنوز
۲
ز صبر او دل من آب شد که دی ره صلح
گشوده بود و به من لب نمی‌گشود هنوز
۳
دگر سحر که ازو بوسه خواه شد که ز حرف
لبش به جنبش و حسنش به خواب بود هنوز
۴
نموده بود به من غایبانه رخ آن دم
که در بساط به کس رخ نمی‌نمود هنوز
۵
من از قیامت هجران به دوزخ افتادم
به مهد امن و امان کافر و یهود هنوز
۶
دمی که حور و پری سجدهٔ تو می‌کردند
نکرده بود بشر را ملک سجود هنوز
۷
طپانچه زده خورشید عارضت مه را
که هست از اثر آن رخش کبود هنوز
۸
دمی که نوبت عشقت زدم به ملک عدم
نبود در عدم آوازهٔ وجود هنوز
۹
چو محتشم به گدائی فتادم از تو ولی
گدایی که ازو وحشتم فزود هنوز
نظرات