محتشم کاشانی

شمارهٔ ۳۸۹

گر پردهٔ گردون ز سرشگم نکشد نم

میسوزمش از صاعقه آه به یکدم

گر سر فنی از تن چون موی من ای شوخ

مهرت ز دل من سر موئی نشود کم

چون موی توام در دو جهان روی سیه باد

گر یک سر موی تو فروشم به دو عالم

گر دم به دمم گریه گلو گیر نگردد

در نه فلک آتش زنم از آه دمادم

ای جای دلنشین تو مهمان سرای چشم

یک دم چراغ دل شو و بنشین به جای چشم